Gisterenavond werd in de Brusselse Nieuwstraat de opening van COS gevierd. Pers en BV's waren uitgenodigd. Ik ook trouwens. Pers en BV's worden altijd in de watten gelegd, ook bij COS. Bij het betreden van de winkel kreeg iedereen een waardebon van 70 euro. Wat een heerlijk afscheidscadeau! Maar iedereen die me een beetje kent, kan al raden dat ik aan 70 euro echter niet genoeg had. Daarvoor is de COS-collectie te mooi en tijdloos. Het was de gedroomde manier om mijn stage in stijl af te sluiten.
Nu zit ik hier in mijn nieuwe hemdje en zijn mijn laatste uren als Glam*it-stagaire ingegaan. Binnenkort ben ik weer gewoon Joni. Zonder meer.
donderdag 29 maart 2007
maandag 26 maart 2007
day 1, week 9
De laatste week is ingegaan. Het zal snel voorbij zijn. Vakantie. Daar kijk ik wel naar uit, maar ik vind het ook jammer dat de stage dan écht afgelopen is. Mijn collega's zal ik missen. De sfeer ook.
Ik besef nu nog meer dan ooit dat ik deel wil uitmaken van zo'n redactie. En dan nog liefst als mode- of beautyredactrice. Dat is mijn nieuwe streefdoel. Maar eerst deze week tot een goed einde brengen. En dan nog twee jaar studeren. Dan hoop ik er volledig klaar voor te zijn.
Geniet allemaal van een deugddoende vakantie!
Ik besef nu nog meer dan ooit dat ik deel wil uitmaken van zo'n redactie. En dan nog liefst als mode- of beautyredactrice. Dat is mijn nieuwe streefdoel. Maar eerst deze week tot een goed einde brengen. En dan nog twee jaar studeren. Dan hoop ik er volledig klaar voor te zijn.
Geniet allemaal van een deugddoende vakantie!
zondag 25 maart 2007
Finito indeed
Ik ga het toch missen, want het was een sympathieke bende.
Alhoewel woensdag zie ik de meesten al terug op de avant-première van Mrs Potter. Toch nog zeven shoppingrecensies geschreven op mijn laatste dagje. Tussen de schuimwijn door weliswaar, want ik had een fles bubbels mee en zij twee.
Eefs verhalen over haar sollicitatie-ervaringen waren wel niet erg hoopvol. Drie uur lang sollicitatietests gaan afleggen bij Dag Allemaal en daarna nooit nog iets van de werkgevers horen. Zelfs met een aanbevelingsbrief van Nancy, die ook nog bij Dag Allemaal heeft gewerkt.
De shoppingspecial dan maar! Woensdag ben ik dus een heel dagje lekker gaan shoppen voor het werk. Ontspannen? Dat dacht je maar. Iets minder hagel en regen was welkom
geweest. Bovendien nog lang moeten zoeken om die verdomde platenzaak in Elsene te vinden. Toch had ik het voor geen geld van de wereld willen missen. De mensen uit de verkleedwinkel waren heel dankbaar en de baas van het doPi (iPod omgekeerd) Apple Center was een karikatuur van zichzelf.Zijn zwart-witte bulldog, juist ja dopi, maakte het plaatje helemaal af.
Zo nog veel succes aan degene die nog een weekje langer blijven.
Prettige Paasvakantie!
Alhoewel woensdag zie ik de meesten al terug op de avant-première van Mrs Potter. Toch nog zeven shoppingrecensies geschreven op mijn laatste dagje. Tussen de schuimwijn door weliswaar, want ik had een fles bubbels mee en zij twee.
Eefs verhalen over haar sollicitatie-ervaringen waren wel niet erg hoopvol. Drie uur lang sollicitatietests gaan afleggen bij Dag Allemaal en daarna nooit nog iets van de werkgevers horen. Zelfs met een aanbevelingsbrief van Nancy, die ook nog bij Dag Allemaal heeft gewerkt.
De shoppingspecial dan maar! Woensdag ben ik dus een heel dagje lekker gaan shoppen voor het werk. Ontspannen? Dat dacht je maar. Iets minder hagel en regen was welkom
geweest. Bovendien nog lang moeten zoeken om die verdomde platenzaak in Elsene te vinden. Toch had ik het voor geen geld van de wereld willen missen. De mensen uit de verkleedwinkel waren heel dankbaar en de baas van het doPi (iPod omgekeerd) Apple Center was een karikatuur van zichzelf.Zijn zwart-witte bulldog, juist ja dopi, maakte het plaatje helemaal af.
Zo nog veel succes aan degene die nog een weekje langer blijven.
Prettige Paasvakantie!
zaterdag 24 maart 2007
Finito
't Is gedaan. Over. Voorbij. Finito. Schluss. Doemme toch. 't Was voor mij alleszins een vrij emotioneel afscheid. Niet dat ik traantjes heb gelaten, maar het was toch moeilijk. 's Middags had ik de redactie getrakteerd op een flesje champagne. Even met z'n allen (incl de lay-outers) rond de tafel gezeten en wat bijgebabbeld.
Voor de rest een ontspannen dagje gehad. Rudy was 'in zijnen goeien', hopelijk niet omdat ik vertrok. Er werd al wat gezwanst en gelachen. Fem zal ik missen, donderavond zaten we nog op de Olympus Night of Style, een chique persconferentie in kasteel Diepensteyn...
Allez, bon, Djerba here I come. En daarna stageverslag. En daarna praxisperiode. En daarna diploma. En daarna...
Voor de rest een ontspannen dagje gehad. Rudy was 'in zijnen goeien', hopelijk niet omdat ik vertrok. Er werd al wat gezwanst en gelachen. Fem zal ik missen, donderavond zaten we nog op de Olympus Night of Style, een chique persconferentie in kasteel Diepensteyn...
Allez, bon, Djerba here I come. En daarna stageverslag. En daarna praxisperiode. En daarna diploma. En daarna...
vrijdag 23 maart 2007
good to be
Gisteren moest ik voor een persconferentie naar Brussel, samen met Romina, de stagaire van Milo. We hadden zorgvuldig een wegbeschrijving afgedrukt, die we braafjes volgden. Toch geraakten we maar niet waar we moesten zijn. Alleszins, niet op tijd. Na lang zoeken, kwamen we - zoals een echte journalist het betaamt - te laat op onze afspraak. Maar geen probleem hoor. Als journalist word je altijd in de watten gelegd.
De persconferentie was er een van 'Aqua di Parma', een luxueus parfum. We werden ondergedompeld in de wereld van Italiaanse geuren en mochten genieten van de heerlijke Italiaanse keuken...
I love being a journalist!
Joni
De persconferentie was er een van 'Aqua di Parma', een luxueus parfum. We werden ondergedompeld in de wereld van Italiaanse geuren en mochten genieten van de heerlijke Italiaanse keuken...
I love being a journalist!
Joni
donderdag 22 maart 2007
Morgen laatste dag, maar tot hoe lang?
Het einde is nu echt wel in zicht.
Langs de ene kant ben ik wel blij dat ik nu even wat vrije tijd heb, maar aan de andere kant ga ik het journalistenleven wel missen.
Morgen staat er nog een interview met Inge Paulussen (Sam uit Witse) op het programma voor de rubriek 'Mijn Antwerpen'. Toch een volledige pagina in de weekendkrant. En Luc Van Bakel heeft al beloofd dat ik mee mag naar de opening van de nieuwe spoorwegtunnel onder het Centraal Station. De laatste kans om dat adres- en telefoonboekje nog eens flink aan te dikken.
Daarna is er een klein feestje voor mijn afscheid (en ergens daartussen moet ik nog mijn stukken zien te schrijven.)
Hoe lang ik er weg ga, weet ik niet. Deze week was algemeen hoofdredacteur Luc Van Loon nog eens bij ons en bij een persoonlijk gesprek heeft hij gezegd dat ik zeker moet komen solliciteren in juni.
Dat geeft wel voldoening. Ik mag dus, denk ik, zeggen dat de stage zeker geslaagd was.
Het ga jullie goed, en we zien elkaar weer op 16 april.
groetjes, Bert.
Langs de ene kant ben ik wel blij dat ik nu even wat vrije tijd heb, maar aan de andere kant ga ik het journalistenleven wel missen.
Morgen staat er nog een interview met Inge Paulussen (Sam uit Witse) op het programma voor de rubriek 'Mijn Antwerpen'. Toch een volledige pagina in de weekendkrant. En Luc Van Bakel heeft al beloofd dat ik mee mag naar de opening van de nieuwe spoorwegtunnel onder het Centraal Station. De laatste kans om dat adres- en telefoonboekje nog eens flink aan te dikken.
Daarna is er een klein feestje voor mijn afscheid (en ergens daartussen moet ik nog mijn stukken zien te schrijven.)
Hoe lang ik er weg ga, weet ik niet. Deze week was algemeen hoofdredacteur Luc Van Loon nog eens bij ons en bij een persoonlijk gesprek heeft hij gezegd dat ik zeker moet komen solliciteren in juni.
Dat geeft wel voldoening. Ik mag dus, denk ik, zeggen dat de stage zeker geslaagd was.
Het ga jullie goed, en we zien elkaar weer op 16 april.
groetjes, Bert.
Ik las net het verhaal van Nathalie en kreeg de tranen in mijn ogen..waarom nu? Ik herken haar verhaal volledig. In het middelbaar de mooiste tijd van mijn leven beleefd en nadien me nooit meer mezelf gevoeld in die "grote school". Nu heb ik eindelijk mezelf weer teruggevonden. Gelukkiger dan ooit en ik doe eindelijk iets dat ik met heel mijn hart graag doe..en binnen iets meer dan een week is het weer voorbij. Weer naar school, weer een veel te mooie herinnering achter mij laten..weer heimwee naar hoe het hier was en naar mijn echte IK. Waarom kunnen we niet gewoon even blijven stilstaan??
Vandaag zei de eindredacteur nog wat voor iemand dat ik ben..een hardwerkende meid die het zeker gaat maken. Hopelijk hebben ze gelijk..ik ben er zelfs aan het denken om te blijven werken voor hun (gratis wel te verstaan) ik doe het veel te graag en ik ga die mensen hier echt missen..ik wil hier niet weg en ja zo blijf ik hier een beetje. We zien wel nog even te gaan en dan moeten we meer maar eens naar een volgende stap in ons leven..
Vandaag zei de eindredacteur nog wat voor iemand dat ik ben..een hardwerkende meid die het zeker gaat maken. Hopelijk hebben ze gelijk..ik ben er zelfs aan het denken om te blijven werken voor hun (gratis wel te verstaan) ik doe het veel te graag en ik ga die mensen hier echt missen..ik wil hier niet weg en ja zo blijf ik hier een beetje. We zien wel nog even te gaan en dan moeten we meer maar eens naar een volgende stap in ons leven..
dinsdag 20 maart 2007
Feeling blue...
Gegroet beste vrienden!
Alweer een verslagje van op de redactie van Feeling. Na wat graafwerk in mijn brein (er gebeurt hier zooo veel, zoooo veel dingen die ik moet onthouden!) kan ik vorige week vrij gedetaileerd reconstrueren. Elke maandag begon zoals elke andere maandag: met een redactievergadering. Ondertussen was dat blijkbaar mijn laatste redactievergadering ooit aangezien we er gisteren geen hadden! (boehoehoehoe (=wenende baby)). Ik heb de laatste hand gelegd aan mijn eigen productie en ondertussen werd die tekst door zowel de eindredactie als Lene (onze hoofdredactrice) met een glimlach en een knipoog goedgekeurd. Sinds vorige week ben ik dan ook maar zwaar aan het testen geslagen: zelfbruiners en anti-cellulitiswondermiddel. Plezierig vind ik dat. Een ding staat al vast, ik kom terug van die stage als een mooier mens (euhum).
Over mooie mensen gesproken. Woensdag zag ik Dita Von Teese in levende en prachtige lijve. De madam is klein .... maar ow zo fine. Geen natuurlijke schone...ze heeft eerder iets weg van een etalagepop. Maar het was een fijne bedoening daar tussen de make-up, de journalisten en de stylisten (incl. Tiany en de reporter van Fashiontrix op Vitaya) In de namiddag heb ik de toerisme dichtbij pagina afgewerkt. Eerst bleek er nog een waterkansje te zijn dat we het exclusieve optreden van ons Dita met afterparty mochten bijwonen. Joni en ik al aan het brainstormen geslagen over wat we zouden aantrekken. Uiteindelijk was het hele evenement overboekt. (helaas pindakaas). De week werd afgesloten in schoonheid. Mevrouw Van De Venne, Luc en ik hebben een hele tijd samengezeten en de afgelopen weken grondig overlopen. Conclusie: mijn stage was een succes! De dochter van mevrouw Van De Venne gaat trouwens meewerken aan een productie waar Valerie en ik zeer last-minute op zijn gezet! Dus bij deze een dankbetuiging aan Inge!
De laatste dagen zijn ondertussen ingezet, maar dat verslag krijgt u volgende week!
Tot dan beste lezers!
Liefs,
Kirsten
PS: Feeling blue omdat het einde nabij is...er is een tijd van komen en gaan, dat weet ik best. Maar ik ga dat einde toch met een klein hartje tegemoet.
Alweer een verslagje van op de redactie van Feeling. Na wat graafwerk in mijn brein (er gebeurt hier zooo veel, zoooo veel dingen die ik moet onthouden!) kan ik vorige week vrij gedetaileerd reconstrueren. Elke maandag begon zoals elke andere maandag: met een redactievergadering. Ondertussen was dat blijkbaar mijn laatste redactievergadering ooit aangezien we er gisteren geen hadden! (boehoehoehoe (=wenende baby)). Ik heb de laatste hand gelegd aan mijn eigen productie en ondertussen werd die tekst door zowel de eindredactie als Lene (onze hoofdredactrice) met een glimlach en een knipoog goedgekeurd. Sinds vorige week ben ik dan ook maar zwaar aan het testen geslagen: zelfbruiners en anti-cellulitiswondermiddel. Plezierig vind ik dat. Een ding staat al vast, ik kom terug van die stage als een mooier mens (euhum).
Over mooie mensen gesproken. Woensdag zag ik Dita Von Teese in levende en prachtige lijve. De madam is klein .... maar ow zo fine. Geen natuurlijke schone...ze heeft eerder iets weg van een etalagepop. Maar het was een fijne bedoening daar tussen de make-up, de journalisten en de stylisten (incl. Tiany en de reporter van Fashiontrix op Vitaya) In de namiddag heb ik de toerisme dichtbij pagina afgewerkt. Eerst bleek er nog een waterkansje te zijn dat we het exclusieve optreden van ons Dita met afterparty mochten bijwonen. Joni en ik al aan het brainstormen geslagen over wat we zouden aantrekken. Uiteindelijk was het hele evenement overboekt. (helaas pindakaas). De week werd afgesloten in schoonheid. Mevrouw Van De Venne, Luc en ik hebben een hele tijd samengezeten en de afgelopen weken grondig overlopen. Conclusie: mijn stage was een succes! De dochter van mevrouw Van De Venne gaat trouwens meewerken aan een productie waar Valerie en ik zeer last-minute op zijn gezet! Dus bij deze een dankbetuiging aan Inge!
De laatste dagen zijn ondertussen ingezet, maar dat verslag krijgt u volgende week!
Tot dan beste lezers!
Liefs,
Kirsten
PS: Feeling blue omdat het einde nabij is...er is een tijd van komen en gaan, dat weet ik best. Maar ik ga dat einde toch met een klein hartje tegemoet.
mmnjammie
Wat een stage toch niet doet met een student. Vanmorgen was mevrouw Van de Venne hier en ze zei het nog maar eens: “als ik de studenten na een stage zie, zijn ze dikwijls helemaal veranderd.” Ik ga niet echt uitgebreid aan jullie neus hangen hoe veranderd ik wel ben, maar dat ik gegroeid ben, oh ja. Hoe kan het ook anders. Je wordt in de werkwereld gesmeten, je moet je bewijzen. Het is erop, of eronder.
Ik zal vertellen dat mijn stage me een stuk heeft geholpen om mezelf terug te vinden. In die zin dat ik, in het middelbaar, een enorme perfectionist was. Altijd de beste, of bijna de beste. Een intelligent meisje dat ook graag een beetje rebels uit de hoek kwam, maar ik zorgde ervoor dat mijn prestaties er nooit onder hoefden te lijden. Toen ik op de hogeschool terechtkwam, is dat hele plaatje ingestort gelijk een pudding. Schandelijk gespijbeld heb ik, in dat eerste jaar. Mijn voeten geveegd aan verschillende opdrachten, in dat tweede jaar. Enkel mijn goede présence op de juiste momenten, mijn vermogen om op korte tijd veel leerstof in mijn hoofd te pompen en mijn schoon woordgebruik waarmee ik –dikwijls op nog kortere tijd- schrijfopdrachten in elkaar draaide, hebben er voor gezorgd dat ik zonder serieuze problemen in het derde jaar ben beland.
Tegen september 2006 was er dus van de structuur in mijn hoofd niet veel meer overgebleven. De chaos omhulde mij als een elektrische deken, me kunstmatig verwarmend maar stiekem mijn botten verkillend. Hoewel ik het dolgraag anders wilde, lukte het me niet het roer om te gooien. Ik zat vast in mijn eigen draaikolk van laat-maar-gaan-mentaliteit. Moedeloos, werd ik. Ik zocht steeds meer naar erkenning, maar vond die uiteraard in een mindere en onvoldoende mate omdat ik maar een fractie van mezelf was.
Klinkt als een serieus probleem, niet? Toch ben ik blijven functioneren en zo zat ik twee maanden geleden plots op een redactie in Schelle, tussen vijf vrouwen die me snel op mijn gemak stelden, me aan het schrijven zetten, me in een routine dwongen. En me de kans gaven om te laten zien wat ik mijn mars heb. Mijn drang om mezelf te bewijzen is nooit verdwenen (enkel een beetje ondergestoft), maar hier op Goed Gevoel waaide de frisse wind het stof snel weg en kijk daar, de Nathalie van vroeger zat daar nog. De ambitieuze Nathalie die haar intelligentie en vooral haar talent wil gebruiken. De Nathalie die echt wil proberen haar dromen waar te maken. Het lijkt allemaal lekker cliché, die woorden hier. Maar feiten zijn feiten. En lekker voelt het, die smeltende on-structuur.
Hierbij wil ik mijn lezende collega’s (die ik érg ben gaan waarderen de voorbije weken) even een hart onder de riem steken. Ik ben iemand die het beste functioneert in een omgeving waar vriendelijkheid/amicaliteit/respect de bovenhand voert. En als stagiaire ben ik hier nog niet veel anders tegengekomen. Vroeger zei ik wel eens dat ik een jongedame zonder vast omlijnde principes ben, maar als ik eerlijk ben, leef ik volgens het respect-principe. Wat je geeft, krijg je terug. En wat je krijgt, kan je ook geven.
Dus eigenlijk pas ik perfect in de statistieken van stagiaires die als een andere mens hun stageplaats verlaten. Dat maakt het me even moeilijk, aangezien ik liever niet in al te veel statistieken pas. Maar met mijn mooie 17/20 en de warme woorden die in mijn richting werden uitgesproken, kan me dat niet al te veel schelen. Pas maar op, mijn beste medestudenten, want jullie krijgen een Nathalie terug die veel zelfbewuster is dan voorheen. (en dat werd verdomd wel eens tijd ook!)
Ook ik blijf een weekje langer hangen op Goed Gevoel. Omdat ik moeilijk afscheid kan nemen, omdat ik mijn werk netjes wil afmaken en omdat ik morgen en overmorgen op het internationale Nike Women Event zit. Nog meer in stijl kan ik mijn stage amper afsluiten: uitgebreide perslunches, workshops met bijpassende Nike-kleding, een afterparty in Club Industria/Bonthuys én een overnachting in het Hilton Hotel op de Groenplaats.
Ja, ik voel me wel ok.
Geef er nog een laatste lap op, en tot na de paasvakantie...
(en sorry voor de hoofdletters, ik kreeg die functie niet uitgeschakeld. ik heb dan maar ineens correct gebruik gemaakt van de hoofdlettertoets.)
Ik zal vertellen dat mijn stage me een stuk heeft geholpen om mezelf terug te vinden. In die zin dat ik, in het middelbaar, een enorme perfectionist was. Altijd de beste, of bijna de beste. Een intelligent meisje dat ook graag een beetje rebels uit de hoek kwam, maar ik zorgde ervoor dat mijn prestaties er nooit onder hoefden te lijden. Toen ik op de hogeschool terechtkwam, is dat hele plaatje ingestort gelijk een pudding. Schandelijk gespijbeld heb ik, in dat eerste jaar. Mijn voeten geveegd aan verschillende opdrachten, in dat tweede jaar. Enkel mijn goede présence op de juiste momenten, mijn vermogen om op korte tijd veel leerstof in mijn hoofd te pompen en mijn schoon woordgebruik waarmee ik –dikwijls op nog kortere tijd- schrijfopdrachten in elkaar draaide, hebben er voor gezorgd dat ik zonder serieuze problemen in het derde jaar ben beland.
Tegen september 2006 was er dus van de structuur in mijn hoofd niet veel meer overgebleven. De chaos omhulde mij als een elektrische deken, me kunstmatig verwarmend maar stiekem mijn botten verkillend. Hoewel ik het dolgraag anders wilde, lukte het me niet het roer om te gooien. Ik zat vast in mijn eigen draaikolk van laat-maar-gaan-mentaliteit. Moedeloos, werd ik. Ik zocht steeds meer naar erkenning, maar vond die uiteraard in een mindere en onvoldoende mate omdat ik maar een fractie van mezelf was.
Klinkt als een serieus probleem, niet? Toch ben ik blijven functioneren en zo zat ik twee maanden geleden plots op een redactie in Schelle, tussen vijf vrouwen die me snel op mijn gemak stelden, me aan het schrijven zetten, me in een routine dwongen. En me de kans gaven om te laten zien wat ik mijn mars heb. Mijn drang om mezelf te bewijzen is nooit verdwenen (enkel een beetje ondergestoft), maar hier op Goed Gevoel waaide de frisse wind het stof snel weg en kijk daar, de Nathalie van vroeger zat daar nog. De ambitieuze Nathalie die haar intelligentie en vooral haar talent wil gebruiken. De Nathalie die echt wil proberen haar dromen waar te maken. Het lijkt allemaal lekker cliché, die woorden hier. Maar feiten zijn feiten. En lekker voelt het, die smeltende on-structuur.
Hierbij wil ik mijn lezende collega’s (die ik érg ben gaan waarderen de voorbije weken) even een hart onder de riem steken. Ik ben iemand die het beste functioneert in een omgeving waar vriendelijkheid/amicaliteit/respect de bovenhand voert. En als stagiaire ben ik hier nog niet veel anders tegengekomen. Vroeger zei ik wel eens dat ik een jongedame zonder vast omlijnde principes ben, maar als ik eerlijk ben, leef ik volgens het respect-principe. Wat je geeft, krijg je terug. En wat je krijgt, kan je ook geven.
Dus eigenlijk pas ik perfect in de statistieken van stagiaires die als een andere mens hun stageplaats verlaten. Dat maakt het me even moeilijk, aangezien ik liever niet in al te veel statistieken pas. Maar met mijn mooie 17/20 en de warme woorden die in mijn richting werden uitgesproken, kan me dat niet al te veel schelen. Pas maar op, mijn beste medestudenten, want jullie krijgen een Nathalie terug die veel zelfbewuster is dan voorheen. (en dat werd verdomd wel eens tijd ook!)
Ook ik blijf een weekje langer hangen op Goed Gevoel. Omdat ik moeilijk afscheid kan nemen, omdat ik mijn werk netjes wil afmaken en omdat ik morgen en overmorgen op het internationale Nike Women Event zit. Nog meer in stijl kan ik mijn stage amper afsluiten: uitgebreide perslunches, workshops met bijpassende Nike-kleding, een afterparty in Club Industria/Bonthuys én een overnachting in het Hilton Hotel op de Groenplaats.
Ja, ik voel me wel ok.
Geef er nog een laatste lap op, en tot na de paasvakantie...
(en sorry voor de hoofdletters, ik kreeg die functie niet uitgeschakeld. ik heb dan maar ineens correct gebruik gemaakt van de hoofdlettertoets.)
solo reizigers gezocht!
Wie kent er een vrouw die graag alleen op reis gaat? Ik zoek zo iemand voor een artikel over me-time..
Let me know!
Joni
Let me know!
Joni
Weersta ik aan de temptation?
hellow iedereen,
ik hoef ook nog geen afscheid te nemen, voor mij eindigt het hier niet op vrijdag. Ik blijf ook nog een weekje langer, supertof. Heb het hier best naar mijn zin en elke kans die ik krijg om nog wat meer ervaring op te doen en teksten te schrijven zal ik zeker met beide handen grijpen. Blijf het werk wel tof vinden en zou het nog jaaaaaaaren willen doen.
Vorige week was druk maar tof. Dinsdag naar de vrt, interview met mensen van de klantendienst, je schrikt er echt van wat de mensen allemaal durven mailen. Er lopen toch maar rare mensen op deze aardbol rond, werkelijk waar.
Woensdag was ik helemaal klaar om de ware temptation aan te gaan. Supertoffe persconferentie bij vt4, eerste aflevering van temptation island, darkest secrets te zien gekregen en uitgebreid de kans om de Vlaamse vrijgezellen te interviewen. Ik heb mij vooral op de mannen toegespitst. Wat je ook te zien mag krijgen op tv, ik moet eerlijk zeggen dat het in real-life echt wel toffe gasten zijn. Vriendelijk, sympathiek en een vlotte babbel. Ben benieuwd of het tv-beeld overeen gaat komen met het beeld dat ik er nu van heb. De koppels waren niet aanwezig dus die heb ik niet aan een kruisverhoor kunnen onderwerpen, jammer, had nochtans een paar pittige vragen klaar. Leuk detail: er stond champagne en aardbeien met slagroom op het menu bij vt4, mmmmm zalig, heb mezelf nog getrakteerd op een tweede portie.
Donderdag iets helemaal anders; Het leven zoals het is: Planckendael. Ook een aflevering kijken, iets eten en een praatje slaan met de supervriendelijke verzorgers. Gewone mensen die superenthousiast vertellen over 'hun dieren'. Heb drie pagina's gekregen voor onze dierenvrienden en met de nodige foto's zal het er zeker mooi uitzien, nu nog mijn best doen om het ook mooi om lezen te maken natuurlijk.
Deze week het coverartikel beet: Miss Vlaanderen Vakantieland Saartje Vandendriessche. Blijf nog steeds trots op 'mijn artikels', zo moet dat hé.
Ook op de kidssite spetteren mijn eigen schrijfsels me tegemoet. Toffe afwisseling om voor de allerkleinsten te schrijven, je moet wel heel ludiek uit de hoek komen. Moet een beetje oppassen dat ik die kinderstijl niet in mijn temptation island artikel ga toepassen want het zou absoluut geen zicht zijn.
Doe dat nog goed en amuseer jullie op de persreisjes en dergelijke
Sofie
ik hoef ook nog geen afscheid te nemen, voor mij eindigt het hier niet op vrijdag. Ik blijf ook nog een weekje langer, supertof. Heb het hier best naar mijn zin en elke kans die ik krijg om nog wat meer ervaring op te doen en teksten te schrijven zal ik zeker met beide handen grijpen. Blijf het werk wel tof vinden en zou het nog jaaaaaaaren willen doen.
Vorige week was druk maar tof. Dinsdag naar de vrt, interview met mensen van de klantendienst, je schrikt er echt van wat de mensen allemaal durven mailen. Er lopen toch maar rare mensen op deze aardbol rond, werkelijk waar.
Woensdag was ik helemaal klaar om de ware temptation aan te gaan. Supertoffe persconferentie bij vt4, eerste aflevering van temptation island, darkest secrets te zien gekregen en uitgebreid de kans om de Vlaamse vrijgezellen te interviewen. Ik heb mij vooral op de mannen toegespitst. Wat je ook te zien mag krijgen op tv, ik moet eerlijk zeggen dat het in real-life echt wel toffe gasten zijn. Vriendelijk, sympathiek en een vlotte babbel. Ben benieuwd of het tv-beeld overeen gaat komen met het beeld dat ik er nu van heb. De koppels waren niet aanwezig dus die heb ik niet aan een kruisverhoor kunnen onderwerpen, jammer, had nochtans een paar pittige vragen klaar. Leuk detail: er stond champagne en aardbeien met slagroom op het menu bij vt4, mmmmm zalig, heb mezelf nog getrakteerd op een tweede portie.
Donderdag iets helemaal anders; Het leven zoals het is: Planckendael. Ook een aflevering kijken, iets eten en een praatje slaan met de supervriendelijke verzorgers. Gewone mensen die superenthousiast vertellen over 'hun dieren'. Heb drie pagina's gekregen voor onze dierenvrienden en met de nodige foto's zal het er zeker mooi uitzien, nu nog mijn best doen om het ook mooi om lezen te maken natuurlijk.
Deze week het coverartikel beet: Miss Vlaanderen Vakantieland Saartje Vandendriessche. Blijf nog steeds trots op 'mijn artikels', zo moet dat hé.
Ook op de kidssite spetteren mijn eigen schrijfsels me tegemoet. Toffe afwisseling om voor de allerkleinsten te schrijven, je moet wel heel ludiek uit de hoek komen. Moet een beetje oppassen dat ik die kinderstijl niet in mijn temptation island artikel ga toepassen want het zou absoluut geen zicht zijn.
Doe dat nog goed en amuseer jullie op de persreisjes en dergelijke
Sofie
maandag 19 maart 2007
Einde stage, Wenen?
Halloooo,
Hier weer nieuws uit het Travel-kamp! We zijn heel rustig uitgebold vorige week, maar deze week is alvast heftig begonnen!!!
We zijn ondertussen officieel een jaartje ouder geworden en dat ging gepaard met de nodige festiviteiten in het weekend en ook vandaag op de redactie. Wat een schatjes zijn het toch allemaal!!! Naast de kussen en traktaties allerhande, werd er natuurlijk ook gewerkt. Uitbollen die laatste dagen? Geen denken aan!!! Mijn taak: dossier Master Toerisme (in samenwerking met 5 hogescholen, waaronder Plantijn), Tunesië, Italië, Scandinavië en Riviercruises!!! En jawel, tegen vrijdag half 4 als het effe kan!!! Jippie, er wordt druk op de ketel gezet. En onder stress presteer ik nog beter, dus laat maar komen die handel!!!
Maar ik heb een leuk vooruitzicht! Volgende maandag en dinsdag ben ik op persreis naar Wenen. Luchtvaartmaatschappij Sky Europe heeft als nieuwe bestemming Wenen en dat wordt gevierd! En wie viert mee? Moi!!! 2 dagen sightseeing, concert van Beethoven, diner, ... Ja, dat klinkt niet slecht!
A ja, en wat hebben we nog geleerd? Geloof niet altijd de kranten!!! (mijn excuses beste vrienden van de dagbladen) Maar vandaag hebben ze toch geblunderd hoor. Blijkbaar worden persberichten niet deftig gecontroleerd! TUI fuseert met First Choice Holidays en de TUI-groep meldt in haar persbericht de miljoenen euro's winst van het afgelopen jaar. FOUT! TUI zit zwaar in de rode cijfers, maar selecteerde enkel de positieve cijfers uit België. Gelukkig kunnen mijn kritische collega's 2 en 2 bij elkaar optellen en concluderen dat er een haar in de boter zit! TUI ontmanteld door Travel Magazine! Mooi!!!
Enfin, deze laatste week wordt flink doorwerken. Het gaat zo vrijdag zijn. Wat ga ik iedereen missen! Het is voorbij gevlogen! Maar niet getreurd, wie weet hoeveel persreizen er nog volgen!
Eindig in schoonheid iedereen en geniet ervan!
Dikke kussen,
Annelore
Hier weer nieuws uit het Travel-kamp! We zijn heel rustig uitgebold vorige week, maar deze week is alvast heftig begonnen!!!
We zijn ondertussen officieel een jaartje ouder geworden en dat ging gepaard met de nodige festiviteiten in het weekend en ook vandaag op de redactie. Wat een schatjes zijn het toch allemaal!!! Naast de kussen en traktaties allerhande, werd er natuurlijk ook gewerkt. Uitbollen die laatste dagen? Geen denken aan!!! Mijn taak: dossier Master Toerisme (in samenwerking met 5 hogescholen, waaronder Plantijn), Tunesië, Italië, Scandinavië en Riviercruises!!! En jawel, tegen vrijdag half 4 als het effe kan!!! Jippie, er wordt druk op de ketel gezet. En onder stress presteer ik nog beter, dus laat maar komen die handel!!!
Maar ik heb een leuk vooruitzicht! Volgende maandag en dinsdag ben ik op persreis naar Wenen. Luchtvaartmaatschappij Sky Europe heeft als nieuwe bestemming Wenen en dat wordt gevierd! En wie viert mee? Moi!!! 2 dagen sightseeing, concert van Beethoven, diner, ... Ja, dat klinkt niet slecht!
A ja, en wat hebben we nog geleerd? Geloof niet altijd de kranten!!! (mijn excuses beste vrienden van de dagbladen) Maar vandaag hebben ze toch geblunderd hoor. Blijkbaar worden persberichten niet deftig gecontroleerd! TUI fuseert met First Choice Holidays en de TUI-groep meldt in haar persbericht de miljoenen euro's winst van het afgelopen jaar. FOUT! TUI zit zwaar in de rode cijfers, maar selecteerde enkel de positieve cijfers uit België. Gelukkig kunnen mijn kritische collega's 2 en 2 bij elkaar optellen en concluderen dat er een haar in de boter zit! TUI ontmanteld door Travel Magazine! Mooi!!!
Enfin, deze laatste week wordt flink doorwerken. Het gaat zo vrijdag zijn. Wat ga ik iedereen missen! Het is voorbij gevlogen! Maar niet getreurd, wie weet hoeveel persreizen er nog volgen!
Eindig in schoonheid iedereen en geniet ervan!
Dikke kussen,
Annelore
Countdown
Hey peepz! (hoor, euhm lees, mij hip zijn)
Het is een beetje uitbollen op de DMM-redactie (maar gelukkig was er vandaag lekkere chocolade, dankzij Chocolaté). Langzaamaan begint het afscheid naderbij te kruipen, vooral het afscheid van stagiaire 2, Fem, zal mij pijnlijk vallen aangezien ik haar hoogst waarschijnlijk nooit meer zal zien.
Morgen doet VVI onze redactie aan, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet zenuwachtig ben. Rudy lijkt zeer tevreden te zijn met mij, maar hoe tevreden? Ik heb al bergen werk verzet, maar is dat genoeg? Sowieso, ongeacht de uitkomst, ben ik trots op wat ik heb gepresteerd. Vier covers op acht weken, da's ni nix.
Na het bezoekje spring ik achter het stuur richting Leuven voor mijn, zoveel is bijna 100% zeker, allerlaatste grote opdracht. *zucht* 'k Vind dat Rudy mij een job moet aanbieden. *zucht*
Greetz (weer dat hippe toontje, seg), Deesie.
Het is een beetje uitbollen op de DMM-redactie (maar gelukkig was er vandaag lekkere chocolade, dankzij Chocolaté). Langzaamaan begint het afscheid naderbij te kruipen, vooral het afscheid van stagiaire 2, Fem, zal mij pijnlijk vallen aangezien ik haar hoogst waarschijnlijk nooit meer zal zien.
Morgen doet VVI onze redactie aan, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet zenuwachtig ben. Rudy lijkt zeer tevreden te zijn met mij, maar hoe tevreden? Ik heb al bergen werk verzet, maar is dat genoeg? Sowieso, ongeacht de uitkomst, ben ik trots op wat ik heb gepresteerd. Vier covers op acht weken, da's ni nix.
Na het bezoekje spring ik achter het stuur richting Leuven voor mijn, zoveel is bijna 100% zeker, allerlaatste grote opdracht. *zucht* 'k Vind dat Rudy mij een job moet aanbieden. *zucht*
Greetz (weer dat hippe toontje, seg), Deesie.
two weeks notice
Hey stagelopers,
het lijkt erop dat iedereen met pijn in het hart aan de laatste week stage is begonnen. Word maar al jaloers want ik heb nog twee weken te gaan!
Vandaag heb ik voor het eerst mijn naam zwart op wit gedrukt gezien in een echte publicatie. Zalig! Het zijn echt drie mooie producties geworden. VVI is op bezoek geweest voor een evaluatie. Het minste wat ik daar over kan zeggen is dat ze aangenaam verrast was.
Vorige week heb ik niets gepost. Vandaar een kort overzicht van de hoofdpunten: week 7 was een drukke, en leerrijke week. Maandag heb ik de hele dag nieuwe onderwerpen gezocht, en veel geresearcht.
Woensdag mocht ik naar een persconferentie waar de enige echte Dita Von Teese een cheque kwam overhandigen aan het Tropisch Instituut in Antwerpen. Ze is ongelooflijk mooi. De eerste echte celebrity die ik in levende lijve heb mogen ontmoeten. Nice!
Donderdag heb ik in Brussel doorgebracht voor de eerste voorronde van de Startersaward. Ik moest de kandidaten interviewen, foto's maken en een internet-verslagje schrijven. Een boeiende dag was dat.
Voor deze week is er niets speciaals gepland. Het wordt een weekje rustig vertoeven op onze kleine redactie. En volgende week mag ik bij wijze van afsluiter gaan shoppen Brussel waar H&M een tweede lijn opent: COS (Collection of Style).
Iedereen een leuke laatste week gewenst!
Liefs, Joni.
het lijkt erop dat iedereen met pijn in het hart aan de laatste week stage is begonnen. Word maar al jaloers want ik heb nog twee weken te gaan!
Vandaag heb ik voor het eerst mijn naam zwart op wit gedrukt gezien in een echte publicatie. Zalig! Het zijn echt drie mooie producties geworden. VVI is op bezoek geweest voor een evaluatie. Het minste wat ik daar over kan zeggen is dat ze aangenaam verrast was.
Vorige week heb ik niets gepost. Vandaar een kort overzicht van de hoofdpunten: week 7 was een drukke, en leerrijke week. Maandag heb ik de hele dag nieuwe onderwerpen gezocht, en veel geresearcht.
Woensdag mocht ik naar een persconferentie waar de enige echte Dita Von Teese een cheque kwam overhandigen aan het Tropisch Instituut in Antwerpen. Ze is ongelooflijk mooi. De eerste echte celebrity die ik in levende lijve heb mogen ontmoeten. Nice!
Donderdag heb ik in Brussel doorgebracht voor de eerste voorronde van de Startersaward. Ik moest de kandidaten interviewen, foto's maken en een internet-verslagje schrijven. Een boeiende dag was dat.
Voor deze week is er niets speciaals gepland. Het wordt een weekje rustig vertoeven op onze kleine redactie. En volgende week mag ik bij wijze van afsluiter gaan shoppen Brussel waar H&M een tweede lijn opent: COS (Collection of Style).
Iedereen een leuke laatste week gewenst!
Liefs, Joni.
zaterdag 17 maart 2007
Dagen zonder lief en de shoppingspecial
Dag journalistjes,
De laatste week is in aantocht, want - hoe graag ik ook zou willen - onmiddelijk na
mij komt er al een nieuwe stagair. Christof, die volgens een collega tijdens de eerste week Sabrina zal genoemd worden.
Maar goed, even over afgelopen week: Mijn rubriek Ziezone is in de Zone02 verschenen!
Ik heb enkele tekstjes voor de filmagenda geschreven (over 20 Centimétros en Supernatural.)Deze week viel er iemand een tijdje buiten strijd. Oorzaak: ziek van de stress. Niet zo fraai.Vrijdag was onze redactiecoördinatrice Nancy jarig. Reden genoeg om de paaseitjes, chips en champagne boven te halen.
Morgenavond staat er nog een avant-première van de film Dagen Zonder lief op het programma. We kregen een hele zaal ter beschikking en de helft van de plaatsen wordt verloot onder de lezers.
Volgende week staat er een dagje shopping op mijn programma. De leukste winkeltjes in Brussel uitzoeken voor onze shoppingspecial, met de uitbaters praten en dan naar
de redactie om alles uit te typen. Ik kijk er al naar uit! Ook een interview met Tom Windey over de reorganisatie van vorig jaar. En op mijn laatste dag natuurlijk een
feestje bouwen.
nog veel succes
xxx
De laatste week is in aantocht, want - hoe graag ik ook zou willen - onmiddelijk na
mij komt er al een nieuwe stagair. Christof, die volgens een collega tijdens de eerste week Sabrina zal genoemd worden.
Maar goed, even over afgelopen week: Mijn rubriek Ziezone is in de Zone02 verschenen!
Ik heb enkele tekstjes voor de filmagenda geschreven (over 20 Centimétros en Supernatural.)Deze week viel er iemand een tijdje buiten strijd. Oorzaak: ziek van de stress. Niet zo fraai.Vrijdag was onze redactiecoördinatrice Nancy jarig. Reden genoeg om de paaseitjes, chips en champagne boven te halen.
Morgenavond staat er nog een avant-première van de film Dagen Zonder lief op het programma. We kregen een hele zaal ter beschikking en de helft van de plaatsen wordt verloot onder de lezers.
Volgende week staat er een dagje shopping op mijn programma. De leukste winkeltjes in Brussel uitzoeken voor onze shoppingspecial, met de uitbaters praten en dan naar
de redactie om alles uit te typen. Ik kijk er al naar uit! Ook een interview met Tom Windey over de reorganisatie van vorig jaar. En op mijn laatste dag natuurlijk een
feestje bouwen.
nog veel succes
xxx
Duitsland
Hallow,
Nog één week en dan is het weeral voorbij. Dat gaat er rap zijn.
Als alles goed gaat, staat er op mijn laatste dag een interview met Inge Paulussen uit Witse gepland. Dat is wel leuk voor een laatste dag.
Deze week was eigenlijk heel kalm en ongewoon. Maandag is een tweede stagiair begonnen, waardoor je het werk sowieso moet verdelen. VVI is ook gekomen maandag, waardoor je ook niet een hele dag moet werken.
Woensdag heb ik dan voor de krant een kort interviewke moeten doen met VVI. (Dat is ook zo eens iets anders).
En gisteren, vrijdag, ben ik naar Duitsland geweest. Een dagje weg van de redactie. Samen met enkele andere journalisten en mensen van het Sportpaleis (vooral stagiairs) met een vipbus richting Bonn. Broodjes en drankjes onderweg. Daar aangekomen eerst iets gedronken en dan richting training van de Harlem Globetrotters (die showbasketters). Dan interviewkes doen en fotootjes maken. Daarna naar het spelershotel om iets te gaan eten en wat te babbelen met de andere mensen.
Rond half acht ging het dan richting sporthal om een wedstrijd van die mannen bij te wonen. Ondergetekende heeft dan nog met cheerleaderponpons mogen dansen in het voorprogramma. (Jaja, ge hebt wat gemist).
Na de match dan terug de bus op richting Antwerpen. Tijdens die terugrit heb ik samen met een stagiair die bij De Tijd zit een gesprek gehad met een ex-persfotograaf die ook meewas. Nu ja, gesprek, het was meer een monoloog van zijn kant. Hij heeft wat verteld over zijn carrière en over de journalistieke wereld. Ik moet zeggen, heel boeiend en heb er zeker veel uit geleerd. En dat laatste was uiteindelijk de bedoeling van de stage.
Nog veel succes de laatste 5 dagen.
greetz, Bert.
Nog één week en dan is het weeral voorbij. Dat gaat er rap zijn.
Als alles goed gaat, staat er op mijn laatste dag een interview met Inge Paulussen uit Witse gepland. Dat is wel leuk voor een laatste dag.
Deze week was eigenlijk heel kalm en ongewoon. Maandag is een tweede stagiair begonnen, waardoor je het werk sowieso moet verdelen. VVI is ook gekomen maandag, waardoor je ook niet een hele dag moet werken.
Woensdag heb ik dan voor de krant een kort interviewke moeten doen met VVI. (Dat is ook zo eens iets anders).
En gisteren, vrijdag, ben ik naar Duitsland geweest. Een dagje weg van de redactie. Samen met enkele andere journalisten en mensen van het Sportpaleis (vooral stagiairs) met een vipbus richting Bonn. Broodjes en drankjes onderweg. Daar aangekomen eerst iets gedronken en dan richting training van de Harlem Globetrotters (die showbasketters). Dan interviewkes doen en fotootjes maken. Daarna naar het spelershotel om iets te gaan eten en wat te babbelen met de andere mensen.
Rond half acht ging het dan richting sporthal om een wedstrijd van die mannen bij te wonen. Ondergetekende heeft dan nog met cheerleaderponpons mogen dansen in het voorprogramma. (Jaja, ge hebt wat gemist).
Na de match dan terug de bus op richting Antwerpen. Tijdens die terugrit heb ik samen met een stagiair die bij De Tijd zit een gesprek gehad met een ex-persfotograaf die ook meewas. Nu ja, gesprek, het was meer een monoloog van zijn kant. Hij heeft wat verteld over zijn carrière en over de journalistieke wereld. Ik moet zeggen, heel boeiend en heb er zeker veel uit geleerd. En dat laatste was uiteindelijk de bedoeling van de stage.
Nog veel succes de laatste 5 dagen.
greetz, Bert.
donderdag 15 maart 2007
34 Days
Er heerst vrolijk optimisme ten huize Deesie. Het ziet er naar uit dat ik mijn schone stage in schoonheid ga mogen beëindigen. Een babbeltje met lay-outer Jonas leerde mij immers dat de volgende twee covers van MIJ zijn. *gni* Niet deze zaterdag dus, maar de twee zaterdagen die volgen. Bovendien is ook de cover van de XX-special op 5 mei van mijn hand.
Jammer genoeg wil dat naderende einde zeggen dat ik de laatste week kan fluiten naar grote opdrachten. Alhoewel, ik heb vandaag twee pagina's Geld Moet Rollen gemaakt, helemaal op mezelf, en ik heb nog een ander artikel liggen van twee pagina's waar nog wat glazuur op moet.
Toch ga ik Rudy morgen vragen om nog een allerlaatste projectje. Om nog in schonere schoonheid te eindigen. Tenslotte werk ik snel genoeg om het nog af te krijgen, zonder problemen vermoed ik zelfs. Alle productjes op het einde van mijn stageverslag steken, dàt gaat een kick geven denk ik. Alles op een rijtje. Yeah! Over & out.
Jammer genoeg wil dat naderende einde zeggen dat ik de laatste week kan fluiten naar grote opdrachten. Alhoewel, ik heb vandaag twee pagina's Geld Moet Rollen gemaakt, helemaal op mezelf, en ik heb nog een ander artikel liggen van twee pagina's waar nog wat glazuur op moet.
Toch ga ik Rudy morgen vragen om nog een allerlaatste projectje. Om nog in schonere schoonheid te eindigen. Tenslotte werk ik snel genoeg om het nog af te krijgen, zonder problemen vermoed ik zelfs. Alle productjes op het einde van mijn stageverslag steken, dàt gaat een kick geven denk ik. Alles op een rijtje. Yeah! Over & out.
Blog doet vreemd
Ik kreeg steeds een foutmelding ... (dat mijn berichtje niet kon gepost worden) ... En nu staat het er blijkbaar vier keer op!
Ik weet niet hoe ik een post kan verwijderen... dus zijn het dan maar lege postjes.
Kirsten
Ik weet niet hoe ik een post kan verwijderen... dus zijn het dan maar lege postjes.
Kirsten
Oproep aan de allerkleinsten
Collega's
Een korte maar krachtige oproep : Ken jij mondige kinderen waarvan de ouders (onlangs) gescheiden zijn? (en die er een beetje goed uitzien) Let me know!
Kirsten
Een korte maar krachtige oproep : Ken jij mondige kinderen waarvan de ouders (onlangs) gescheiden zijn? (en die er een beetje goed uitzien) Let me know!
Kirsten
Tja ik heb nooit echt veel te vertellen hoor ik beleef geen spannende persconferenties of reizen. Bij mij blijft het bij telefonische interviews en af en toe op stap gaan met collega's, toch blijf ik het graag doen, liever zelfs dan die interviews. Die vallen wel mee maar dan dat uittypen is een ware nachtmerrie: nog schrappen, welke volgorde,... Maar iedere week mag ik wel voor onze rubriek Globetrotter bellen naar Belgen in het buitenland altijd wel fijn, soms moet ik dan wel eens met niet al te best frans boven halen maar het lukt me wel. Mijn collega's merken mijn "evolutie" ikzelf wat minder. Behalve veel minder schrijffouten..sinds men spellingscorrector van mijn computer is verdwenen raar maar waar maak ik blijkbaar zelden schrijffouten. Het gaat er gewoon om goed na te lezen..een goede leerschool dus die mysterieuze verdwijning.
Verder mag ik nu de recensies schrijven: filmjes zien over Maradona, de internetspelletjes spelen en vooral Wii spelen. Een virtueel sportspel, je kan tennis spelen gewoon met een afstandbediening, maar je moet zelfs dus wel bewegen..in het begin vooral ontzettend goed voor je lachspieren..
Het bevalt me hier dus heel goed..ik begin al met pijn in het hart te denken aan het afscheid (ik heb echt fantastische collega's ondertussen al een beetje men tweede familie zo voel ik het) maar ik moet nog tot de paasvakantie..in gezamelijk overleg 9 weken ipv 8 dus ik heb nog een weekje langer om mijn ding te doen.
Verder mag ik nu de recensies schrijven: filmjes zien over Maradona, de internetspelletjes spelen en vooral Wii spelen. Een virtueel sportspel, je kan tennis spelen gewoon met een afstandbediening, maar je moet zelfs dus wel bewegen..in het begin vooral ontzettend goed voor je lachspieren..
Het bevalt me hier dus heel goed..ik begin al met pijn in het hart te denken aan het afscheid (ik heb echt fantastische collega's ondertussen al een beetje men tweede familie zo voel ik het) maar ik moet nog tot de paasvakantie..in gezamelijk overleg 9 weken ipv 8 dus ik heb nog een weekje langer om mijn ding te doen.
maandag 12 maart 2007
fantafoto
vorige week stond er plots een fotografe van fanta op de redactie. ze nam deze foto en beloofde ons een hele doos fantaflesjes mét de foto! over collector items gesproken...
week 7
hey,
vorige week was een week die op en af ging (drukke dagen afgewisseld met kalme dagen).
ben onder andere naar een school geweest waarvan een klasje zelf een (mooi) boek had gemaakt om hun kamp te bekostigen. zeer leuk wat die 12-jarigen allemaal hebben gedaan. een goed initiatief, al zeg ik het zelf.
vrijdag was dan weer een pak kalmer. eigenlijk maar 1 noemenswaardig stuk moeten maken (de kortjes buiten beschouwing gelaten), maar het was dan wel voor algemeen. en stond bijgevolg op pagina 4 van de weekendkrant. dat is ook wel leuk.
vandaagg begon hier ook een tweede stagiair en komt VVI langs.
ik verwacht dat de laatste weken niet de drukste van de stage zullen zijn, maar dat is altijd afwachten.
nog veel succes!!
gr, B
vorige week was een week die op en af ging (drukke dagen afgewisseld met kalme dagen).
ben onder andere naar een school geweest waarvan een klasje zelf een (mooi) boek had gemaakt om hun kamp te bekostigen. zeer leuk wat die 12-jarigen allemaal hebben gedaan. een goed initiatief, al zeg ik het zelf.
vrijdag was dan weer een pak kalmer. eigenlijk maar 1 noemenswaardig stuk moeten maken (de kortjes buiten beschouwing gelaten), maar het was dan wel voor algemeen. en stond bijgevolg op pagina 4 van de weekendkrant. dat is ook wel leuk.
vandaagg begon hier ook een tweede stagiair en komt VVI langs.
ik verwacht dat de laatste weken niet de drukste van de stage zullen zijn, maar dat is altijd afwachten.
nog veel succes!!
gr, B
Final countdown
Hallooo iedereen,
Blijkbaar hebben jullie het allemaal ontzettend naar jullie zin. Ik ook, al kriebelt het toch om te blijven studeren hoor... Hoe leuk het allemaal ook is.
Vorige week was het hoogtepunt uit mijn stage. Om half vier 's morgens liep op 8 maart mijn wekker af! De slaap was snel uit mijn oogjes gewreven, ik moest naar Berlijn! De taxi stond netjes op tijd te wachten. Hop naar Zaventem. De wereld sliep nog, maar ik was klaarwakker! Ik was een half uurtje te vroeg, tijd dus voor heerlijke dampende mok koffie. Tegen half zes kwamen de eerste klanten die een plaatsje op onze vlieger geboekt hadden binnen. Ik verwelkomde hen en gaf hen hun badge. Geen badge, geen toegang tot de grootste toerismebeurs ter wereld. Om zes uur waren we volledig. Geen tijd om te shoppen, direct naar de gate en het vliegtuig op. Wij van Travel Magazine zaten op de eerste rij in een Fokker 100 van Jetairfly. Na een half uurtje kregen we de krant en een heerlijk ontbijt met warme croissants. De wereld zien ontwaken vanuit een vliegtuig, het blijft me verbazen. Al snel zat ik lekker warm in het zonnetje naar de mooie landschappen beneden te kijken. Na een dik uur landden we op de kleine luchthaven Schönefeld, dan de bus op en een half uurtje later wandelden we de Messe Berlin binnen. 180.000 vierkante meter voor meer dan 7.800 exposanten, onvoorstelbaar! Hallen en hallen en verdiepingen en verdiepingen... Immens, immens groot was het! Snel mijn perskaart gaan halen en op naar het eerste technologiecongres. Ik bespaar jullie alle details, het was interessant, maar ingewikkeld. Na de uitgebreide perslunch heb ik het hoofdgebouw verkend. Normaal heb je drie dagen nodig om alles te bezoeken, ik had slechts een namiddag. Maar niet getreurd, in ware road runnerstijl rende ik van hall naar hall ondertussen plaatjes schietend. Ik kwam ogen te kort. Vooral de standen van Zuid-Amerika en Azië waren prachtig: enorme affiches, bewegende panelen, muziek, optredens van de lokale bevolking in eigen klederdracht, plaatselijke culinaire hoogstandjes à volonté en nog zoveel meer. De tijd ging veel te snel voorbij. Om half zes was het tijd om te verzamelen aan de bussen. Ik was doodop. Iedereen was uitgeteld. Eénmaal op het vliegtuig was de stemming terug uitbundig toen de hostessen de champagne uitschonken. Om 21uur landden we veilig terug in Zaventem en om 22u lag ik in mijn bedje en was het kaarsje uit. Het einde van een vermoeiende, maar meer dan geslaagde dag!
Blijkbaar hebben jullie het allemaal ontzettend naar jullie zin. Ik ook, al kriebelt het toch om te blijven studeren hoor... Hoe leuk het allemaal ook is.
Vorige week was het hoogtepunt uit mijn stage. Om half vier 's morgens liep op 8 maart mijn wekker af! De slaap was snel uit mijn oogjes gewreven, ik moest naar Berlijn! De taxi stond netjes op tijd te wachten. Hop naar Zaventem. De wereld sliep nog, maar ik was klaarwakker! Ik was een half uurtje te vroeg, tijd dus voor heerlijke dampende mok koffie. Tegen half zes kwamen de eerste klanten die een plaatsje op onze vlieger geboekt hadden binnen. Ik verwelkomde hen en gaf hen hun badge. Geen badge, geen toegang tot de grootste toerismebeurs ter wereld. Om zes uur waren we volledig. Geen tijd om te shoppen, direct naar de gate en het vliegtuig op. Wij van Travel Magazine zaten op de eerste rij in een Fokker 100 van Jetairfly. Na een half uurtje kregen we de krant en een heerlijk ontbijt met warme croissants. De wereld zien ontwaken vanuit een vliegtuig, het blijft me verbazen. Al snel zat ik lekker warm in het zonnetje naar de mooie landschappen beneden te kijken. Na een dik uur landden we op de kleine luchthaven Schönefeld, dan de bus op en een half uurtje later wandelden we de Messe Berlin binnen. 180.000 vierkante meter voor meer dan 7.800 exposanten, onvoorstelbaar! Hallen en hallen en verdiepingen en verdiepingen... Immens, immens groot was het! Snel mijn perskaart gaan halen en op naar het eerste technologiecongres. Ik bespaar jullie alle details, het was interessant, maar ingewikkeld. Na de uitgebreide perslunch heb ik het hoofdgebouw verkend. Normaal heb je drie dagen nodig om alles te bezoeken, ik had slechts een namiddag. Maar niet getreurd, in ware road runnerstijl rende ik van hall naar hall ondertussen plaatjes schietend. Ik kwam ogen te kort. Vooral de standen van Zuid-Amerika en Azië waren prachtig: enorme affiches, bewegende panelen, muziek, optredens van de lokale bevolking in eigen klederdracht, plaatselijke culinaire hoogstandjes à volonté en nog zoveel meer. De tijd ging veel te snel voorbij. Om half zes was het tijd om te verzamelen aan de bussen. Ik was doodop. Iedereen was uitgeteld. Eénmaal op het vliegtuig was de stemming terug uitbundig toen de hostessen de champagne uitschonken. Om 21uur landden we veilig terug in Zaventem en om 22u lag ik in mijn bedje en was het kaarsje uit. Het einde van een vermoeiende, maar meer dan geslaagde dag!
zaterdag 10 maart 2007
Lights, camera, Productie
Vrijdag mocht ik voor het eerst mee op productie. Het was een fotoshoot met een ongelooflijk mooi en lang (1m82) model, een excellent visagist, een babbelzieke styliste, en een knappe fotograaf. Het resultaat is te bewonderen in de Glam*it van mei, en believe me: het is de moeite. Ik vond het helemaal geweldig om eens een modeproductie van dichtbij mee te maken. Het model werkte ook al voor verschillende internationale modemagazines waaronder Vogue, en kwam al oog in oog te staan met Anna Wintour. De visagist reist de hele wereld rond om topmodellen er nog beter te doen uitzien, en de stylist kent iedereen die iemand is in het modewereldje. Glam*it werkt dus niet zomaar met de eerste de beste mensen. En daar zat ik dan tussen, een beetje stil, maar supergelukkig dat ik erbij mocht zijn. Ik ben die dag zelf niet erg productief geweest, maar ik vond het een leuke ervaring.
Ik voel me ondertussen steeds meer op mijn gemak bij de andere redactieleden. Allemaal heel verschillende vrouwen, maar stuk voor stuk de moeite waard. Ik ben blij dat ik nog drie weken bij hen mag zitten.
Voor volgende week staat er nog niet veel op mijn agenda: woensdag evaluatiemoment met Mie, mijn stagebegeleidster en donderdag staat volledig in teken van de Comeva & Fortis Startersaward. Dan trekken Kirsten (als fotograaf van dienst) en ik (internetreporter van dienst) voor een dagje naar Brussel, een uitgebreid verslag zal later te lezen zijn op de site van Sanoma. Verder hoop ik nog enkele leuke opdrachtjes te krijgen, want ik heb al mijn lopende projecten tot een - hopelijk - goed einde gebracht.
Geniet er allemaal nog van, zolang het nog duurt!
Liefs, Joni
Ik voel me ondertussen steeds meer op mijn gemak bij de andere redactieleden. Allemaal heel verschillende vrouwen, maar stuk voor stuk de moeite waard. Ik ben blij dat ik nog drie weken bij hen mag zitten.
Voor volgende week staat er nog niet veel op mijn agenda: woensdag evaluatiemoment met Mie, mijn stagebegeleidster en donderdag staat volledig in teken van de Comeva & Fortis Startersaward. Dan trekken Kirsten (als fotograaf van dienst) en ik (internetreporter van dienst) voor een dagje naar Brussel, een uitgebreid verslag zal later te lezen zijn op de site van Sanoma. Verder hoop ik nog enkele leuke opdrachtjes te krijgen, want ik heb al mijn lopende projecten tot een - hopelijk - goed einde gebracht.
Geniet er allemaal nog van, zolang het nog duurt!
Liefs, Joni
vrijdag 9 maart 2007
We gaan nog niet naar huis
hellow iedereen,
Heb toch wel een pittig weekje achter de rug. Ik dacht dat ik zeeën van tijd ging hebben om al mijn artikels te schrijven, maar dat viel me toch wel een beetje tegen. Het is echt niet gemakkelijk om uit meer dan een half uur interview maar twee pagina's te schrijven. Kill your darlings zeggen ze altijd, wel darling, het is toch niet gemakkelijk. Op de duur heb je alles zo blauw gelezen dat je (allé zo ervaar ik het toch) niet meer objectief kan zijn. Gelukkig krijg ik veel feedback van mijn collega's. Ik meet mij de TeVe-bladstijl meer en meer aan. (ik hoop dat de rest van de redactie daar ook zo over denkt natuurlijk)
Hoofdredacteur was er een dagje niet, heb dus die dag dus wat werk van hem overgenomen, de filmpjes. Want woensdag = filmdag bij ons op de redactie. Ik had wel een beetje de pech dat er niet zo veel fameus tussen zat. Zat uiteindelijk op te zoeken over films van 1987, zo triestig was het op bepaalde avonden. Maar ja, niet getreurd, al de kadertjes zijn gevuld geraakt en ik heb weinig gehoord over last-minute filmwijzigingen, dus mijn kadertjes staan in het nieuwe nummer.
Heb alweer een paar toffe dingetjes te doen volgende week. Ik mag er drie dagen van onder muizen. Dinsdag interview op de vrt, woensdag persconferentie bij vt4 en donderdag persconferentie in Planckendael, wel van vrt uit. Vind het niet erg om op verplaatsing te gaan, begin de weg ondertussen al te kennen en de poolwagentjes zijn gereserveerd. Nu nog diep nadenken over interessante vragen en invalshoeken en ik dat komt weeral in de sjakos. Kijk er al naar uit!
Voor iedereen nog een tof weekend, rust goed uit en vlieg er de komenden weken nog maar eens in!
Greetz
Sofie -x-
Heb toch wel een pittig weekje achter de rug. Ik dacht dat ik zeeën van tijd ging hebben om al mijn artikels te schrijven, maar dat viel me toch wel een beetje tegen. Het is echt niet gemakkelijk om uit meer dan een half uur interview maar twee pagina's te schrijven. Kill your darlings zeggen ze altijd, wel darling, het is toch niet gemakkelijk. Op de duur heb je alles zo blauw gelezen dat je (allé zo ervaar ik het toch) niet meer objectief kan zijn. Gelukkig krijg ik veel feedback van mijn collega's. Ik meet mij de TeVe-bladstijl meer en meer aan. (ik hoop dat de rest van de redactie daar ook zo over denkt natuurlijk)
Hoofdredacteur was er een dagje niet, heb dus die dag dus wat werk van hem overgenomen, de filmpjes. Want woensdag = filmdag bij ons op de redactie. Ik had wel een beetje de pech dat er niet zo veel fameus tussen zat. Zat uiteindelijk op te zoeken over films van 1987, zo triestig was het op bepaalde avonden. Maar ja, niet getreurd, al de kadertjes zijn gevuld geraakt en ik heb weinig gehoord over last-minute filmwijzigingen, dus mijn kadertjes staan in het nieuwe nummer.
Heb alweer een paar toffe dingetjes te doen volgende week. Ik mag er drie dagen van onder muizen. Dinsdag interview op de vrt, woensdag persconferentie bij vt4 en donderdag persconferentie in Planckendael, wel van vrt uit. Vind het niet erg om op verplaatsing te gaan, begin de weg ondertussen al te kennen en de poolwagentjes zijn gereserveerd. Nu nog diep nadenken over interessante vragen en invalshoeken en ik dat komt weeral in de sjakos. Kijk er al naar uit!
Voor iedereen nog een tof weekend, rust goed uit en vlieg er de komenden weken nog maar eens in!
Greetz
Sofie -x-
Two Weeks Notice ( maar dat is ook een film! ;o) )
Twee weken dus... Dat zijn zelfs geen veertien dagen meer! Als werkende mens moet je namelijk in werkweken denken (dat vergeet ik soms) ... Wat dat betekent? Dat ik me nog maar tien dagen lid van de redactie van Feeling mag noemen, betekent dat! Ik zit in een race tegen de tijd. Wie zich aan het einde van de marathon de winnaar mag noemen, kan ik je nu al op een blaadje geven. Zucht. Het idee dat ik binnekort weer naar school moet vind ik niet meteen het meest aanlokkelijke. Genieten van de tijd die me hier nog rest is het enige wat ik kan doen. Deze week deed ik mijn eerste telefonisch interview. Ik sprak met een criminologe van de VUB over zinloos geweld. Het zal nog in het aprilnummer verschijnen. De rest van de week heb ik gewerkt aan de producties die in het meinummer zullen verschijnen. Eén is er nu zo goed als af. Bij de andere ben ik halfweg. Volgende week donderdag ga ik samen met Joni naar Brussel voor de Startersaward. Ik zal foto's nemen van het evenement. Iets om naar uit te kijken! En vrijdag komt mevrouw Van De Venne op bezoek. Spannend! Wie van jullie heeft er al bezoek gekregen? Ja, het belooft weer een leuke week te worden! Fijn weekend iedereen, herbron jezelf, keer maandag weer met bergen inspiratie!
Kirsten ***
Kirsten ***
donderdag 8 maart 2007
.
geachte lezer,
gij hebt van mij de laatste weken niet veel gehoord. als ge mijn persoonlijke blog af en toe volgt, is het misschien duidelijk voor u. de anderen weten echter van toeten noch blazen. over mijn persoonlijke drama's gaan we hier zwijgen (mondje op slot, sleutel in de schelde), maar dat drama's een impact hebben op het leven in het algemeen, dus helaas ook op werkvlak, is niet te ontkennen. hoewel ik mezelf meteen wil nuanceren, want ik kan met recht en rede zeggen dat mijn stage een van de beste dingen is die me de laatste jaren zijn overkomen. ik dank u, plantijn hogeschool, dat ik na twee jaar en half, eindelijk voldoening vind in mijn studies. maar ik dank u nog meer, goed gevoel, om mij te doen groeien.
het zit zo. toen ik vier weken terug (vier weken of drie weken? de tijd vervaagt in zichzelf) op de redactievergadering al mijn ideeën op tafel gooide (weliswaar met blozende wangen en een verlegen lachje), werden de meeste (de meeste!) goed bevonden en had ik dus plots een hele lijst met onderwerpen voor artikels waar ik in principe bijna mee mocht doen wat ik wou (ok, uiteraard moest het in het goed gevoelkader passen enzo). ik begon toen maar met vurig enthousiasme aan mijn eigen groot zingevingdossier waarvoor ik een aantal mensen ben gaan interviewen (leve het openbaar vervoer, ik heb echt overal gezeten in vlaanderen de laatste weken). het waren stuk voor stuk hemelse interviews (jaja, let op de woordspeling) waar ik buiten de gevulde goed gevoelpagina's ook mijn hartje mee kon vullen. ik had de materie wel een beetje onderschat. het was aardsmoeilijk om al die interviews in duidelijke getuigenissen te gieten, het gaat tenslotte om abstracte dingen/emoties/gevoelens die ge zo concreet moet proberen te maken. maar toen het gisterenmorgen eindelijk helemaal tot in de puntjes af was, was ik - echt waar - wreed content. en dan vooral omdat onze eindredactrice me een mailtje stuurde met de woorden: 'ik ben aangenaam verrast...' en ze me 's avonds nog een smsje stuurde met: 'chapeau, echt heel mooi gedaan'. dat zijn geschenkjes, kostbare cadeautjes die mij een gemeende glimlach geven op een gezichtje met grote wallen onder de ogen van veel korte donkere nachten en lange vermoeiende dagen.
ik heb nu zo'n zeven stukken geschreven voor het aprilnummer en toen ik gisteren aan caroline vroeg (de superlieve redactrice die naast mij zit) hoeveel artikels een goed gevoeljournalist per maand zou moeten schrijven, antwoordde ze me dat het gemiddelde tussen de acht en de tien ligt. ok, ik zit er dus eentje onder, maar ik heb echt veel tijd in het zingevingdossier gestoken én ben tussendoor een amerikaanse schrijfster gaan interviewen voor het mei- of juninummer. én ik ben stagiaire. maar goed, ik zoek geen excuses hoor, ik doe wat ik kan.
ik zal u zeggen dat ik trots ben op mezelf. want hoewel ik de voorbije jaren op de hogeschool dikwijls mijn voeten heb geveegd aan de opleiding omdat ik me er niet helemaal thuis voelde, heb ik nu eindelijk het gevoel dat ik mezelf kan bewijzen. 'ik heb wel iets in mijn mars', kan ik nu zeggen tegen mezelf als ik weer eens twijfel aan mijn talent. en ik ben nog trotser op mezelf, want ondanks pijnlijke emotionele situaties ben ik blijven presteren, en heb ik goed werk geleverd (ik zou nog iets sneller mogen werken, dat weet ik, maar 't is allemaal stapje voor stapje eh).
wat die amerikaanse schrijfster trouwens betreft, dat was nog eens een geschenk. ze heet kuwana haulsey, is 33, heel heel heel erg mooi en waanzinnig lief en hartverwarmend. het was mijn allereerste interview in het engels en ik zat dus met de piepers. maar man man, het was een van mijn beste interviews ooit (het andere is toch wel het interview met riet muylaert van jackobond). na het interview signeerde ze haar boek voor mij en schreef: 'to nathalie. thanks for a wonderful interview. from a fellow artist to another one! with love, kuwana'
ja hoor. schoon eh..
ze pakte mij nadien dan nog eens goed vast toen we het bij de koffie nog even hadden over liefde die breekt enzo, en ze wist me te vertellen dat ik een oudere man nodig had. die hebben meer maturiteit, zei ze. en dat hebt gij duidelijk nodig. ge zijt veel ouder dan ge zijt.
waar interviews al niet goed voor zijn, denk ik dan. danku kuwana, gij zijt vanaf heden mijn favoriete schrijfster (het boek 'angel of harlem' is écht een wonderschoon boek. dat meen ik. en ik als boekenverslaafde weet wat ik zeg).
maar goed. hier zijn jullie wel wat mee, denk ik.
gegroet,
nathalie
gij hebt van mij de laatste weken niet veel gehoord. als ge mijn persoonlijke blog af en toe volgt, is het misschien duidelijk voor u. de anderen weten echter van toeten noch blazen. over mijn persoonlijke drama's gaan we hier zwijgen (mondje op slot, sleutel in de schelde), maar dat drama's een impact hebben op het leven in het algemeen, dus helaas ook op werkvlak, is niet te ontkennen. hoewel ik mezelf meteen wil nuanceren, want ik kan met recht en rede zeggen dat mijn stage een van de beste dingen is die me de laatste jaren zijn overkomen. ik dank u, plantijn hogeschool, dat ik na twee jaar en half, eindelijk voldoening vind in mijn studies. maar ik dank u nog meer, goed gevoel, om mij te doen groeien.
het zit zo. toen ik vier weken terug (vier weken of drie weken? de tijd vervaagt in zichzelf) op de redactievergadering al mijn ideeën op tafel gooide (weliswaar met blozende wangen en een verlegen lachje), werden de meeste (de meeste!) goed bevonden en had ik dus plots een hele lijst met onderwerpen voor artikels waar ik in principe bijna mee mocht doen wat ik wou (ok, uiteraard moest het in het goed gevoelkader passen enzo). ik begon toen maar met vurig enthousiasme aan mijn eigen groot zingevingdossier waarvoor ik een aantal mensen ben gaan interviewen (leve het openbaar vervoer, ik heb echt overal gezeten in vlaanderen de laatste weken). het waren stuk voor stuk hemelse interviews (jaja, let op de woordspeling) waar ik buiten de gevulde goed gevoelpagina's ook mijn hartje mee kon vullen. ik had de materie wel een beetje onderschat. het was aardsmoeilijk om al die interviews in duidelijke getuigenissen te gieten, het gaat tenslotte om abstracte dingen/emoties/gevoelens die ge zo concreet moet proberen te maken. maar toen het gisterenmorgen eindelijk helemaal tot in de puntjes af was, was ik - echt waar - wreed content. en dan vooral omdat onze eindredactrice me een mailtje stuurde met de woorden: 'ik ben aangenaam verrast...' en ze me 's avonds nog een smsje stuurde met: 'chapeau, echt heel mooi gedaan'. dat zijn geschenkjes, kostbare cadeautjes die mij een gemeende glimlach geven op een gezichtje met grote wallen onder de ogen van veel korte donkere nachten en lange vermoeiende dagen.
ik heb nu zo'n zeven stukken geschreven voor het aprilnummer en toen ik gisteren aan caroline vroeg (de superlieve redactrice die naast mij zit) hoeveel artikels een goed gevoeljournalist per maand zou moeten schrijven, antwoordde ze me dat het gemiddelde tussen de acht en de tien ligt. ok, ik zit er dus eentje onder, maar ik heb echt veel tijd in het zingevingdossier gestoken én ben tussendoor een amerikaanse schrijfster gaan interviewen voor het mei- of juninummer. én ik ben stagiaire. maar goed, ik zoek geen excuses hoor, ik doe wat ik kan.
ik zal u zeggen dat ik trots ben op mezelf. want hoewel ik de voorbije jaren op de hogeschool dikwijls mijn voeten heb geveegd aan de opleiding omdat ik me er niet helemaal thuis voelde, heb ik nu eindelijk het gevoel dat ik mezelf kan bewijzen. 'ik heb wel iets in mijn mars', kan ik nu zeggen tegen mezelf als ik weer eens twijfel aan mijn talent. en ik ben nog trotser op mezelf, want ondanks pijnlijke emotionele situaties ben ik blijven presteren, en heb ik goed werk geleverd (ik zou nog iets sneller mogen werken, dat weet ik, maar 't is allemaal stapje voor stapje eh).
wat die amerikaanse schrijfster trouwens betreft, dat was nog eens een geschenk. ze heet kuwana haulsey, is 33, heel heel heel erg mooi en waanzinnig lief en hartverwarmend. het was mijn allereerste interview in het engels en ik zat dus met de piepers. maar man man, het was een van mijn beste interviews ooit (het andere is toch wel het interview met riet muylaert van jackobond). na het interview signeerde ze haar boek voor mij en schreef: 'to nathalie. thanks for a wonderful interview. from a fellow artist to another one! with love, kuwana'
ja hoor. schoon eh..
ze pakte mij nadien dan nog eens goed vast toen we het bij de koffie nog even hadden over liefde die breekt enzo, en ze wist me te vertellen dat ik een oudere man nodig had. die hebben meer maturiteit, zei ze. en dat hebt gij duidelijk nodig. ge zijt veel ouder dan ge zijt.
waar interviews al niet goed voor zijn, denk ik dan. danku kuwana, gij zijt vanaf heden mijn favoriete schrijfster (het boek 'angel of harlem' is écht een wonderschoon boek. dat meen ik. en ik als boekenverslaafde weet wat ik zeg).
maar goed. hier zijn jullie wel wat mee, denk ik.
gegroet,
nathalie
woensdag 7 maart 2007
28 Days (hé, da's gelijk de film)
Kort en bondig:
- Rudy was content met het stuk over plastische chirurgie (jeej!)
- Ik mag op de voorlaatste stagedag met medestagiaire Femke naar een chique persconferentie in een heus kasteel (jeej!!)
- De layouters zijn begonnen aan een van mijn grootste stukken, dus hopelijk wordt het binnenkort gepubliceerd.
- Ik ga toch nog een eigen idee mogen uitwerken, voor 'n keer zal ik mij in de mode mogen smijten (jeej!!!)
- Daarstraks een interview gehad in het Frans/Nederlands met vijf (!) personen waarvan eentje ervoor zorgde dat ik het een beetje warmer kreeg... (oeps) Gelijk ik op mijn eigen blog al zei, het was dé dag om mijn minirok aan te hebben.
- Rudy was content met het stuk over plastische chirurgie (jeej!)
- Ik mag op de voorlaatste stagedag met medestagiaire Femke naar een chique persconferentie in een heus kasteel (jeej!!)
- De layouters zijn begonnen aan een van mijn grootste stukken, dus hopelijk wordt het binnenkort gepubliceerd.
- Ik ga toch nog een eigen idee mogen uitwerken, voor 'n keer zal ik mij in de mode mogen smijten (jeej!!!)
- Daarstraks een interview gehad in het Frans/Nederlands met vijf (!) personen waarvan eentje ervoor zorgde dat ik het een beetje warmer kreeg... (oeps) Gelijk ik op mijn eigen blog al zei, het was dé dag om mijn minirok aan te hebben.
Amai week 6, het vliegt..deze week een dossiertje over Germinal Beerschot (12pag) van mij in samenwerking met mijn collega..veel werk gehad dus met interview en dergelijke. Zondag ben ik dan naar de 4-0 nederlaag van Brugge gaan kijken en mocht ik plaatsnemen in de perstribune achter een FIlip Joos, Bart Raes, en nog andere grote sportjournalisten..een fijne ervaring. Dan gisteren grote vergadering over de toekomst blijkbaar gaat het niet zo goed meer. Een heel overzicht over het magazine op zich misschien saai maar ideaal voor mijn stageverslag :)
Nog eventjes en een leuke ervaring loopt weer ten einde..
Nog eventjes en een leuke ervaring loopt weer ten einde..
zondag 4 maart 2007
Feeling ziekjes
Wat een drukke week moest worden, (deadlineweek) werd geheel onverwacht een weekje uitzieken. Maandag was ik nog op de redactie, ware het niet dat mijn keel aanvoelde alsof ik ze verbrand had. Ik kreeg de nieuwe Feeling (het maartnummer) in ontvangst. Ik kon niet snel genoeg op de boekenpagina belanden. Best lastig als je weet dat de Feeling van deze maand meer dan 300 pagina's telt. (een extra-dik modenummer is het, dus al wie fashionable wil wezen --> spurten naar die lokale krantenboer) Daar stond ie dan: mijn eigen voor- en achternaam, naast die van Luc, bovenaan de boekenpagina. Zucht. Ja, ook ik had even dat wouwgevoel. Het doet echt wel iets met een mens wanneer zij voor het eerst haar artikels gepubliceerd ziet. Het geeft je ook een ongelooflijk gevoel van voldoening. Net als Sofie, hoop ik dat het gevoel nooit zal verdwijnen, dat ik even verwonderd mag blijven kijken naar mijn woorden op papier. Die maandag was trouwens wel een belangrijke dag. De redactie was voor het eerst voltallig en dus werd het een redactievergadering van formaat. In de namiddag stond er een presentatie op het programma. Lene wou ons allen vertellen waar Feeling naartoe wil, wat onze doelstellingen zijn, enz.
Vanaf dinsdag lag ik in bed. Koorts, spierpijn...de symptomen logen er niet om: GRIEP. Toch heb ik vaak aan het werk gedacht. Ik heb regelmatig enkele telefoontjes gedaan en de noodzakelijke mailtjes gestuurd. (aah ik denk dat ik een workaholic word) Ik kon ook niet anders. Ik ben namelijk verantwoordelijk voor twee grote producties die in het meinummer zullen verschijnen.
De fotoshoot voor de eerste productie vond zaterdag plaats en daar moest nog heel wat voor geregeld worden. Uiteindelijk is alles erg goed verlopen gisteren. De foto's zien er leuk uit en ik had heel wat boeiende babbels. Benieuwd wat de reacties op de redactie zullen zijn. Morgen (maandag) eindelijk terug aan het werk! Gelukkig maar! Ik wil echt niet nog een dag stage missen! Er ligt trouwens al een hele werkstapel klaar! Week zes, here I come!
Kirsten
PS: Nathalie, ik ben op zoek naar de meest populaire (= meest bezochte) blogs in Vlaanderen. Jij weet vast waar ik het best mijn zoektocht begin!
Vanaf dinsdag lag ik in bed. Koorts, spierpijn...de symptomen logen er niet om: GRIEP. Toch heb ik vaak aan het werk gedacht. Ik heb regelmatig enkele telefoontjes gedaan en de noodzakelijke mailtjes gestuurd. (aah ik denk dat ik een workaholic word) Ik kon ook niet anders. Ik ben namelijk verantwoordelijk voor twee grote producties die in het meinummer zullen verschijnen.
De fotoshoot voor de eerste productie vond zaterdag plaats en daar moest nog heel wat voor geregeld worden. Uiteindelijk is alles erg goed verlopen gisteren. De foto's zien er leuk uit en ik had heel wat boeiende babbels. Benieuwd wat de reacties op de redactie zullen zijn. Morgen (maandag) eindelijk terug aan het werk! Gelukkig maar! Ik wil echt niet nog een dag stage missen! Er ligt trouwens al een hele werkstapel klaar! Week zes, here I come!
Kirsten
PS: Nathalie, ik ben op zoek naar de meest populaire (= meest bezochte) blogs in Vlaanderen. Jij weet vast waar ik het best mijn zoektocht begin!
ITB Berlin here I come!
Hallo lieverdjes,
Lang geleden dat ik hier nog eens iets gepost heb, maar heb het ontzettend druk gehad!!! Woensdag heb ik mijn eerste persconferentie meegemaakt. Man man man... Ik werd om 12u in Hotel Manos aan de Avenue Louise in Brussel verwacht voor de persvoorstelling van het nieuwe seizoen van het Franse pretpark Futuroscope. Je raadt het al, volledig in het Frans. Een journalist wordt nogal gesoigneerd in de hoop dat hij een positief stukje schrijft... De bubbels stonden koud en iedereen was zooo vriendelijk. Maar die vleierij kon niet verhinderen dat ik behoorlijk slecht gezind was toen om 1u de presentatie nog steeds niet begonnen was! Tegen half 2 nam de president directeur van Futuroscope dan toch het woord en op een half uurtje was alles afgehandeld. Dan stond er ons een overheerlijk buffet te wachten waarbij kosten nog moeite gespaard werden. Ineens stonden daar 10 journalisten te blinken die het niet nodig vonden de conferentie bij te wonen en hun vragen tijdens het eten wilden stellen. Maar soit, ik was pas om half 5 terug op de redactie. Als 'straf' voor dat laat arriveren, moet ik donderdag mee naar Berlijn. Daar wordt de grootste toerismebeurs ter wereld gehouden: ITB Berlin. Schijnt enorm te zijn. Travel Magazine heeft een vliegtuig gecharterd en we vliegen met onze klanten over en weer.
Het nieuwe nummer is sinds vorige week gedrukt en ik sta eindelijk in de colofon! Heerlijk. Onze artikels worden niet apart gesigneerd, maar toch leuk al mijn stukken te kunnen aanduiden. Meewerken aan zo'n mooi nummer geeft echt voldoening. Ook die stress en hectische toestanden de dagen voor de deadline zijn puur genieten. Iedereen voelt de adrenaline door het lijf pompen, de spanningen lopen hoog op en als dan die deadline gepasseerd is, valt alles stil... en beginnen we aan het volgende nummer.
Ja ja, ik zou best kunnen wennen aan het leven van Traveljournalist. ;-)
Geniet van de laatste weken iedereen!!!
Zoentjes
Lang geleden dat ik hier nog eens iets gepost heb, maar heb het ontzettend druk gehad!!! Woensdag heb ik mijn eerste persconferentie meegemaakt. Man man man... Ik werd om 12u in Hotel Manos aan de Avenue Louise in Brussel verwacht voor de persvoorstelling van het nieuwe seizoen van het Franse pretpark Futuroscope. Je raadt het al, volledig in het Frans. Een journalist wordt nogal gesoigneerd in de hoop dat hij een positief stukje schrijft... De bubbels stonden koud en iedereen was zooo vriendelijk. Maar die vleierij kon niet verhinderen dat ik behoorlijk slecht gezind was toen om 1u de presentatie nog steeds niet begonnen was! Tegen half 2 nam de president directeur van Futuroscope dan toch het woord en op een half uurtje was alles afgehandeld. Dan stond er ons een overheerlijk buffet te wachten waarbij kosten nog moeite gespaard werden. Ineens stonden daar 10 journalisten te blinken die het niet nodig vonden de conferentie bij te wonen en hun vragen tijdens het eten wilden stellen. Maar soit, ik was pas om half 5 terug op de redactie. Als 'straf' voor dat laat arriveren, moet ik donderdag mee naar Berlijn. Daar wordt de grootste toerismebeurs ter wereld gehouden: ITB Berlin. Schijnt enorm te zijn. Travel Magazine heeft een vliegtuig gecharterd en we vliegen met onze klanten over en weer.
Het nieuwe nummer is sinds vorige week gedrukt en ik sta eindelijk in de colofon! Heerlijk. Onze artikels worden niet apart gesigneerd, maar toch leuk al mijn stukken te kunnen aanduiden. Meewerken aan zo'n mooi nummer geeft echt voldoening. Ook die stress en hectische toestanden de dagen voor de deadline zijn puur genieten. Iedereen voelt de adrenaline door het lijf pompen, de spanningen lopen hoog op en als dan die deadline gepasseerd is, valt alles stil... en beginnen we aan het volgende nummer.
Ja ja, ik zou best kunnen wennen aan het leven van Traveljournalist. ;-)
Geniet van de laatste weken iedereen!!!
Zoentjes
zaterdag 3 maart 2007
Zinnekezone!
De een zijn dood is de andere zijn brood, wordt wel eens gezegd en
zo voelt het ook wel een beetje. Freelancer Bruno heeft zijn deadline
niet gerespecteerd en nu mag ik zijn opdracht overnemen.Toch maar geen
spijt, want de ZinnekeZone(zone 02) is een superleuke rubriek en ik ben keiblij dat
ik die nu mag schrijven!Hop naar week zes dus, maar eerst morgen lekker gaan ronddobberen in een subtropisch zwembad...
iedereen nog veel succes,
Sabrina
zo voelt het ook wel een beetje. Freelancer Bruno heeft zijn deadline
niet gerespecteerd en nu mag ik zijn opdracht overnemen.Toch maar geen
spijt, want de ZinnekeZone(zone 02) is een superleuke rubriek en ik ben keiblij dat
ik die nu mag schrijven!Hop naar week zes dus, maar eerst morgen lekker gaan ronddobberen in een subtropisch zwembad...
iedereen nog veel succes,
Sabrina
vrijdag 2 maart 2007
drukke dag, kalme week
Hoy,
Week 5 zit er inderdaad ook weer op.
Eigenlijk een heel kalme week bij ons. Op de vrijdag na dan. De dag duurde veel langer dan normaal.
Begon al goed deze morgen op weg naar de redactie een ongevalletje met twee lijnbussen gezien. Ben even mijn oor te luisteren gaan leggen en mocht er een kortje van maken.
Op de redactie zag ik dan een kortje in DM staan over een relletje tussen 'dwars' (studentenlad UA) en het NSV (nationalistische studentenvereniging). Omdat het over Antwerpen ging mocht ik dat wat verder uitwerken.
Tussenin kreeg ik nog een MVBO (heel kort artikeltje met foto).
Dan was er persconferentie in het stadhuis over een overeenkomst met de zoo. Was al 5u als ik terug op de redactie kwam. En daar zeiden ze dat het een kopstuk mocht zijn. Nog even werk dus.
Dat was dan bijna klaar, kreeg ik een sms'je van Kelly dat er in volle avondspits een tram in panne stond in de metro. Daar nog voor rondbellen en een artikeltje maken. (Bleek niet zo erg te zijn)
Heel druk dus, maar superleuk. Echt een hele dag beziggeweest met de meest uiteenlopende dingen en twee vrij grote artikels op 1 dag.
Ben benieuwd om morgen te zien wat eindredactie er nog mee gedaan heeft.
Nog drie weken te gaan. Ik heb zo het gevoel dat die heel snel gaan om zijn.
groetjes!!!
Week 5 zit er inderdaad ook weer op.
Eigenlijk een heel kalme week bij ons. Op de vrijdag na dan. De dag duurde veel langer dan normaal.
Begon al goed deze morgen op weg naar de redactie een ongevalletje met twee lijnbussen gezien. Ben even mijn oor te luisteren gaan leggen en mocht er een kortje van maken.
Op de redactie zag ik dan een kortje in DM staan over een relletje tussen 'dwars' (studentenlad UA) en het NSV (nationalistische studentenvereniging). Omdat het over Antwerpen ging mocht ik dat wat verder uitwerken.
Tussenin kreeg ik nog een MVBO (heel kort artikeltje met foto).
Dan was er persconferentie in het stadhuis over een overeenkomst met de zoo. Was al 5u als ik terug op de redactie kwam. En daar zeiden ze dat het een kopstuk mocht zijn. Nog even werk dus.
Dat was dan bijna klaar, kreeg ik een sms'je van Kelly dat er in volle avondspits een tram in panne stond in de metro. Daar nog voor rondbellen en een artikeltje maken. (Bleek niet zo erg te zijn)
Heel druk dus, maar superleuk. Echt een hele dag beziggeweest met de meest uiteenlopende dingen en twee vrij grote artikels op 1 dag.
Ben benieuwd om morgen te zien wat eindredactie er nog mee gedaan heeft.
Nog drie weken te gaan. Ik heb zo het gevoel dat die heel snel gaan om zijn.
groetjes!!!
25 Days
Wééral weekend. Wééral een week verschwunden. En 't ging vooruit en 't telde af. Ik zal van mijn weekend genieten, zoveel is zeker, maar ik ga toch maandag weer met veel plezier aan de slag gaan. (tenzij er kweetniveelwa gebeurt dit weekend)
't Was een gezellige week en vooral een gezellige dag. Alle redactrices waren afwezig vandaag, 't was enkel Rudy, Fem en ik en hij was echt kei goedgezind, ongelooflijk. Vandaag nog een leuke babbel gehad met enkele Dag Allemaal-collega's, die ons hebben bevestigd dat het er vorig jaar echt wel anders aan toe ging. (geschreeuw enzo tegen de stagiaire in kwestie) Maar allez, 'k heb het maar vanhorenzeggen hè.
Daarstraks nog de laatste hand gelegd aan mijn stuk over plastische chirurgie (eagerly awaiting feedback). Vijf uur naderde (op vrijdag mogen we altijd netjes op tijd vertrekken) en het artikel was af, maar ik had toch het gevoel dat het zo nét niet af was. En toen, toen kreeg ik de inval en met dat ene zinnetje durfde ik het dan toch écht af te noemen en door te sturen.
Mijn interview met de Kaapstadfotograaf is gisteren ingeleverd. Mits enkele aanpassingen aan de inleiding was Rudy er ook zeer tevreden over. Normally, dankzij de prachtige foto's, heb ik daarmee weer een cover beet. Wanneer het zal verschijnen, dàt weet ik niet, want mijn interview met de Canadese fotograaf zit ook nog steeds in de pipeline.
Volgende week moet ik op reportage naar Brussel (een interieur-iets, top secret allemaal) en duik ik in de wereld van de ecowarriors. Ik zie het gans zitten, 'k ga me er nog drie weken insmijten, zo productief mogelijk zijn en hopelijk doen jullie hetzelfde!
Fijn weekend! -x-
't Was een gezellige week en vooral een gezellige dag. Alle redactrices waren afwezig vandaag, 't was enkel Rudy, Fem en ik en hij was echt kei goedgezind, ongelooflijk. Vandaag nog een leuke babbel gehad met enkele Dag Allemaal-collega's, die ons hebben bevestigd dat het er vorig jaar echt wel anders aan toe ging. (geschreeuw enzo tegen de stagiaire in kwestie) Maar allez, 'k heb het maar vanhorenzeggen hè.
Daarstraks nog de laatste hand gelegd aan mijn stuk over plastische chirurgie (eagerly awaiting feedback). Vijf uur naderde (op vrijdag mogen we altijd netjes op tijd vertrekken) en het artikel was af, maar ik had toch het gevoel dat het zo nét niet af was. En toen, toen kreeg ik de inval en met dat ene zinnetje durfde ik het dan toch écht af te noemen en door te sturen.
Mijn interview met de Kaapstadfotograaf is gisteren ingeleverd. Mits enkele aanpassingen aan de inleiding was Rudy er ook zeer tevreden over. Normally, dankzij de prachtige foto's, heb ik daarmee weer een cover beet. Wanneer het zal verschijnen, dàt weet ik niet, want mijn interview met de Canadese fotograaf zit ook nog steeds in de pipeline.
Volgende week moet ik op reportage naar Brussel (een interieur-iets, top secret allemaal) en duik ik in de wereld van de ecowarriors. Ik zie het gans zitten, 'k ga me er nog drie weken insmijten, zo productief mogelijk zijn en hopelijk doen jullie hetzelfde!
Fijn weekend! -x-
Wie heeft stijl?
Wees niet ongerust, ik ben niet op zoek naar een bende stijlgoeroe's, ook al doet de titel dat misschien wel vermoeden. Mijn titel is eigenlijk gewoon de hamvraag van mijn laatst geschreven (groot) artikel. Mijn interview met Lien Degol is in artikelvorm gegoten en is op weg naar de drukker. 3 pagina's deze keer, ook al een paar keer 2 pagina's gehad, maar 3 geeft nog meer een 'wauw is dat echt mijn artikel gevoel'. Nu is het ook iets dat ik volledig zelf heb mogen uitwerken, dus het toch nog net iets meer mijn eigen geesteskindje. Ben natuurlijk nog altijd superenthousiast over elk klein of groot artikeltje dat ik mag schrijven en dat ook verschijnt. Zou willen dat ik dit gevoel door heel mijn journalistieke carrière zou kunnen vasthouden. Elke keer blij zijn als een klein kindje als er een schrijfseltje van mij gepubliceerd wordt. Je zal daar, zoals bij alles, wel aan gewoon raken hé, toch maar jammer.
Maar voorlopig nog enthousiasme alom. Binnen twee weken heb ik het coverartikel beet. Saartje Vandendriessche wordt onze coverbabe en mijn artikel, dat ik wel nog moet schrijven, zal binnenin staan. Verder nog een paar leuke opdrachtjes gekregen voor wat meer langere artikels, ga nog niet alles verklappen want eentje staat nog in zijn kinderschoentjes. Moet daar nog eens diep over nadenken en een toffe, vlotte en originele invalshoek bedenken. Het andere is al iets concreter, ik mag mij tussen de diertjes begeven. Binnen twee weken is het een persgebeuren in Planckendael naar aanleiding van de gelijknamige reeks op één, die de week erna wordt uitgezonden. Ik trek dus mijn 'botten' aan en ga tussen de diertjes spelen. Waarschijnlijk met drankje naar een tv-scherm kijken, maar ja, ik ben momenteel nogal avontuurlijk ingesteld. Daarna al wat gesprekjes 'gereserveerd' met verzorgers en productiemensen, dus die mogen mijn spervuur van vragen verwachten. Ja ja, ik interviews doen is echt wel iets dat ik graag doe. Misschien omdat ik tot nu toe alleen nog maar zalige mensen heb mogen interviewen. Zo heb ik voor volgende week Werner uit Thuis, Peter Van Asbroeck, op tape staan. Echt een fantastische mens om een 'klapke' mee te doen aan de telefoon. Benieuwd wat de tv-zenders voor ons de komende week in petto hebben.
Geniet van het weekend!
Sofie
Maar voorlopig nog enthousiasme alom. Binnen twee weken heb ik het coverartikel beet. Saartje Vandendriessche wordt onze coverbabe en mijn artikel, dat ik wel nog moet schrijven, zal binnenin staan. Verder nog een paar leuke opdrachtjes gekregen voor wat meer langere artikels, ga nog niet alles verklappen want eentje staat nog in zijn kinderschoentjes. Moet daar nog eens diep over nadenken en een toffe, vlotte en originele invalshoek bedenken. Het andere is al iets concreter, ik mag mij tussen de diertjes begeven. Binnen twee weken is het een persgebeuren in Planckendael naar aanleiding van de gelijknamige reeks op één, die de week erna wordt uitgezonden. Ik trek dus mijn 'botten' aan en ga tussen de diertjes spelen. Waarschijnlijk met drankje naar een tv-scherm kijken, maar ja, ik ben momenteel nogal avontuurlijk ingesteld. Daarna al wat gesprekjes 'gereserveerd' met verzorgers en productiemensen, dus die mogen mijn spervuur van vragen verwachten. Ja ja, ik interviews doen is echt wel iets dat ik graag doe. Misschien omdat ik tot nu toe alleen nog maar zalige mensen heb mogen interviewen. Zo heb ik voor volgende week Werner uit Thuis, Peter Van Asbroeck, op tape staan. Echt een fantastische mens om een 'klapke' mee te doen aan de telefoon. Benieuwd wat de tv-zenders voor ons de komende week in petto hebben.
Geniet van het weekend!
Sofie
Abonneren op:
Posts (Atom)