Feeling blue...

Gegroet beste vrienden!

Alweer een verslagje van op de redactie van Feeling. Na wat graafwerk in mijn brein (er gebeurt hier zooo veel, zoooo veel dingen die ik moet onthouden!) kan ik vorige week vrij gedetaileerd reconstrueren. Elke maandag begon zoals elke andere maandag: met een redactievergadering. Ondertussen was dat blijkbaar mijn laatste redactievergadering ooit aangezien we er gisteren geen hadden! (boehoehoehoe (=wenende baby)). Ik heb de laatste hand gelegd aan mijn eigen productie en ondertussen werd die tekst door zowel de eindredactie als Lene (onze hoofdredactrice) met een glimlach en een knipoog goedgekeurd. Sinds vorige week ben ik dan ook maar zwaar aan het testen geslagen: zelfbruiners en anti-cellulitiswondermiddel. Plezierig vind ik dat. Een ding staat al vast, ik kom terug van die stage als een mooier mens (euhum).
Over mooie mensen gesproken. Woensdag zag ik Dita Von Teese in levende en prachtige lijve. De madam is klein .... maar ow zo fine. Geen natuurlijke schone...ze heeft eerder iets weg van een etalagepop. Maar het was een fijne bedoening daar tussen de make-up, de journalisten en de stylisten (incl. Tiany en de reporter van Fashiontrix op Vitaya) In de namiddag heb ik de toerisme dichtbij pagina afgewerkt. Eerst bleek er nog een waterkansje te zijn dat we het exclusieve optreden van ons Dita met afterparty mochten bijwonen. Joni en ik al aan het brainstormen geslagen over wat we zouden aantrekken. Uiteindelijk was het hele evenement overboekt. (helaas pindakaas). De week werd afgesloten in schoonheid. Mevrouw Van De Venne, Luc en ik hebben een hele tijd samengezeten en de afgelopen weken grondig overlopen. Conclusie: mijn stage was een succes! De dochter van mevrouw Van De Venne gaat trouwens meewerken aan een productie waar Valerie en ik zeer last-minute op zijn gezet! Dus bij deze een dankbetuiging aan Inge!
De laatste dagen zijn ondertussen ingezet, maar dat verslag krijgt u volgende week!
Tot dan beste lezers!

Liefs,

Kirsten

PS: Feeling blue omdat het einde nabij is...er is een tijd van komen en gaan, dat weet ik best. Maar ik ga dat einde toch met een klein hartje tegemoet.