Tja ik heb nooit echt veel te vertellen hoor ik beleef geen spannende persconferenties of reizen. Bij mij blijft het bij telefonische interviews en af en toe op stap gaan met collega's, toch blijf ik het graag doen, liever zelfs dan die interviews. Die vallen wel mee maar dan dat uittypen is een ware nachtmerrie: nog schrappen, welke volgorde,... Maar iedere week mag ik wel voor onze rubriek Globetrotter bellen naar Belgen in het buitenland altijd wel fijn, soms moet ik dan wel eens met niet al te best frans boven halen maar het lukt me wel. Mijn collega's merken mijn "evolutie" ikzelf wat minder. Behalve veel minder schrijffouten..sinds men spellingscorrector van mijn computer is verdwenen raar maar waar maak ik blijkbaar zelden schrijffouten. Het gaat er gewoon om goed na te lezen..een goede leerschool dus die mysterieuze verdwijning.

Verder mag ik nu de recensies schrijven: filmjes zien over Maradona, de internetspelletjes spelen en vooral Wii spelen. Een virtueel sportspel, je kan tennis spelen gewoon met een afstandbediening, maar je moet zelfs dus wel bewegen..in het begin vooral ontzettend goed voor je lachspieren..

Het bevalt me hier dus heel goed..ik begin al met pijn in het hart te denken aan het afscheid (ik heb echt fantastische collega's ondertussen al een beetje men tweede familie zo voel ik het) maar ik moet nog tot de paasvakantie..in gezamelijk overleg 9 weken ipv 8 dus ik heb nog een weekje langer om mijn ding te doen.