Halftime

Hey mensjes,

Jaja, we zijn dichter bij het einde dan bij het begin. Jammer jammer toch. *schudt haar hoofd in ongeloof* Deze week was het vrij rustig op onze redactie. Er komt weer een special aan (die meestal goed op voorhand zijn voorbereid, lees: weinig werk voor Daisy) én eigenlijk hebben ze geen twee stagiaires tegelijk nodig. Maar ach. We hebben dan maar wat zitten brainstormen voor de Waar eet?-rubriek en heel wat mensen gebeld. Cathérine Moerkerke en Stan Van Samang hadden het onherroepelijk te druk, Frederik Sioen en Bart Peeters willen dan weer wel mijn schoowne stem horen.

Donderdag moest ik naar een persconferentie van Canon, gevolgd door een uitstapje naar een Gentse plastisch chirurg. Uiteindelijk heb ik de chirurg gemist, omdat de afspraak op de allerlaatste moment vervroegd werd en ik dat vervroegde tijdstip niet haalde door de muurvaste soep op de autostrade. De persconferentie was ook al niets, ik was er de enige vrouw, de enige onder 30, de enige die niet van een gespecialiseerd blad was (en zodoende degene die het minst kende van fotoapparatuur) en ik voelde mij er zo heel erg niet op mijn gemak zo.

Deze week zal ik bellen met voornoemde Frederik S. en Bart P., bellen met Kaapstad voor (yet another) important interview, toch nog in Gent geraken voor de plastisch chirurg (vooraleer hij woensdag naar de states vertrekt) en mij verder verdiepen in de wereld van vrouwen en auto's.

Wat de punten betreft, waren ze in feite wel prima uitgezonderd:
- de punten van Frans waartegen ik vastbesloten zal protesteren
- de punten van eindproductie waarbij ik serieuze vraagtekens zet. Nah!

Doeg!